Atlas psów - lista ras: Sznaucer olbrzym czarny i pieprz i sól

Sznaucer olbrzym jest typowym psem stróżująco-obrończym, jednocześnie spełnia się doskonale jako towarzysz człowieka i rodziny.
Obdarzony jest cechami psa o wszechstronnych uzdolnieniach, bardzo chętny do szkolenia, pracy z człowiekiem, może towarzyszyć dzieciom w zabawach i jako ich opiekun, a bez specjalnego szkolenia jest doskonałym stróżem dużych terenów i domów. Nie stroni od pieszczot opiekunów i chętnie skorzysta z kanapy jako posłania.

Rozróżniamy dwie odmiany kolorystyczne sznaucera olbrzyma: czarny oraz pieprz i sól. Ta pierwsza odmiana jest zdecydowanie bardziej popularna na świecie i nie ma co ukrywać, że również jej przedstawiciele prezentują bardzo wysoki poziom eksterierowy. Jeżeli chodzi o kolor pieprz i sól ich przedstawicieli jest zdecydowanie mniej, a hodowcy tej odmiany ciągle borykają się z różnymi problemami w hodowli tego koloru. Jednak ich pogłowie z roku na rok się poprawia i chociaż w wolnym tempie to jest nadzieja na większe spopularyzowanie tej odmiany, tym bardziej, że zaczynają się pojawiać egzemplarze atrakcyjne dla tego koloru, a co za tym idzie zainteresowanie nimi wzrasta.

Historia

Jest to rasa niemiecka, w skrócie można napisać, że sznaucer olbrzym wywodzi się od sznaucera średniego. Jako okres wyprowadzenia tej odmiany podaje się koniec wieku XIX, początek XX. Jako pierwsze pokazywane były na wystawach w Monachium jako psy służbowe, obrończe. Posiadały przewagę nad dotychczas wykorzystywanymi w służbie owczarkami niemieckimi -przeważały siłą, nad dobermanem górowały zrównoważeniem a gęsta okrywa włosowa czyniła je odpornymi na niekorzystne warunki atmosferyczne.
Z tego też powodu przez długi okres czasu na olbrzyma mówiono też brodacz monachijski i taką nazwę można spotkać w starych polskich katalogach z wystaw. Podaje się, że współudział w wyprowadzeniu odmiany sznaucera olbrzyma miały takie rasy jak: Bobtail, Airedale Terrier, Dog, Pudel duży, Nowofundland oraz pies pasterski o szorstkowłosej okrywie włosowej o bliżej nieznanej nazwie, a więc wiele ras których istnienia w jednym olbrzymie byśmy się nie spodziewali.
W Polsce olbrzymy pojawiły się w latach sześćdziesiątych i szybko zdobywały popularność i duże zainteresowanie. Nastąpił burzliwy rozwój rasy, za protoplastę rasy uchodzi pies o imieniu Danilo Martep sprowadzony z Czech. Ze skojarzeń z sukami sprowadzonymi z Czech i byłego NRD potomstwo to dało początek polskim hodowlom prężnie rozwijającym się z roku na rok.
Obecnie posiadamy wiele hodowli Sznaucera olbrzyma, które reprezentują wysoki poziom psów i liczą się na ringach europejskich.

Charakterystyka Rasy

Sznaucer olbrzym jest psem o mocnej, zwartej budowie, dość dużym, wysokość w kłębie od 60-70 cm przy czym bardziej pożądane jest by samce były w tym górnym pułapie tzn 65-70 cm.
Rozróżniamy dwie odmiany w kolorze: czarne oraz pieprz i sól.
Sznaucer olbrzym powinien charakteryzować się harmonijną budową co powoduje, że jest to pies sprawny fizycznie potrafiący pokonywać długie dystanse, może przebywać długo na zewnątrz, pracować jako pies służbowy, .obrończy, czy stróżujący, obdarzony jest dużym temperamentem, ale w granicach rozsądku, jest to pies o wielkim sercu dla swoich właścicieli i rodziny w której się wychowuje.
Łączy w sobie wszystkie pozytywne cechy swoich przodków dobroduszność nowofundlanda, ciętość pudla, bojowość doga i temperament teriera.
Jego prawidłowa szorstka szata nie nasiąka wodą i szybko wysycha co daje mu dużą odporność na wszelkie warunki pogodowe.
Do czynienia mamy również z egzemplarzami o bardziej miękkiej szacie która bez wątpienia jest bardziej efektowna ,ale z kolei trudniejsza w pielęgnacji i taki włos dużo dłużej schnie.
Olbrzymy długo są szczeniakami, lubią się bawić, potrzebują szczególnie w młodym wieku sporo kontaktu z człowiekiem, sprawdzają na ile mogą sobie pozwolić z przyszłym właścicielem. W wychowywaniu należy postępować konsekwentnie, żeby nie doprowadzić do sytuacji, gdzie to on, a nie my jesteśmy przewodnikami w stadzie. Potrafią wyczuć nasze słabości i szybko wykorzystywać na sposób dla siebie wygodny.
Jest to pies, który absolutnie nie nadaje się do wychowywania w izolacji od rodziny, gdyż wtedy może być niepokorny, dominujący i agresywny w stosunku do otoczenia. W moich wieloletnich doświadczeniach z olbrzymami bardzo sporadycznie stykałam się z agresją u tych psów i było to z reguły w przypadkach kiedy pies dorastał sam na terenie pozbawiony codziennego kontaktu z rodziną ,a opieka nad nim ograniczała sią do podania miski i być może krótkich czasowo relacjach. Przy prawidłowym prowadzeniu, odpowiedniej opiece i kontakcie na pewno zdobędziemy przyjaciela na całego jego życie oddanego nam całym psim sercem
Jest to pies, który może towarzyszyć nam na długich spacerach, uwielbia wodę, pływanie, zabawy i aportowanie, wykazują bardzo dużą chęć do nauki i do szkoleń, chociaż czasem bywają uparte i nie chcą wykonywać poleceń gdy uważają je za bezcelowe.
Olbrzymy dojrzewają psychicznie stosunkowo późno i o w pełni dorosłym i ukształtowanym osobniku możemy mówić w wieku 2,5-3 lata.
Pies roczny jest jeszcze wyrośniętym szczeniakiem który to dopiero kształtuje swoje cechy psychiczne. Można zauważyć w nim zmiany zachowań w wieku ok. 1.5-2lata, jak gruntuje swoją pozycje w rodzinie i jak kształtuje się jego charakter na co bez wątpienia właściciele mają ogromny wpływ.

Po decyzji ,ze sznaucer olbrzym to ta rasa która odpowiada naszym potrzebom należy podjąć decyzje co do jego umaszczenia.
Wspominałam, że czarne olbrzymy są bardziej popularne, ale na uwagę i zainteresowanie zasługują również olbrzymy pieprz i sol.
Warto wtedy zastanowić się nad wyborem odpowiedniej hodowli, żeby wybrać szczenie po zdrowych rodzicach o prawidłowej psychice, wtedy zawsze mamy większą pewność, że przyszły domownik obdarzony będzie cechami, którymi charakteryzuje się rasa.
Szczenie od hodowcy odbieramy w wieku 7-8 tygodni powinno być ono odrobaczone i zaszczepione odpowiednio do wieku. Razem z książeczką zdrowia gdzie są odpowiednie adnotacje otrzymamy metrykę, która jest podstawą wyrobienia rodowodu. Szczenie powinno być wesołe o czystych oczach, uszach, lśniącej sierści dość pulchne ale o nie powiększonym nienaturalnie brzuchu mogącym sugerować zarobaczywienie.

Nowy Dom

Bardzo dobrym i korzystnym rozwiązaniem jest skorzystanie z tzw. psiego przedszkola ,gdzie nasz pupil zarówno spotka inne psy, będzie miał okazje poznać środki lokomocji, spotkać innych ludzi będzie miał okazje do pełnej socjalizacji. Jest to świetna forma nauki i obycia takiego młodego szczeniaka z innymi psami i ludźmi. My z kolei mamy okazje do poznania jego zachowań i charakteru co ułatwi nam dalsze jego wychowywanie.
Nie można mówić, że wszystkie mają identyczny charakter, bo są wśród nich zarówno psy o cechach domatora, które będą chodziły za człowiekiem krok w krok jak również bardziej niezależne i samodzielne, ale zawsze są doskonałymi stróżami. W swojej praktyce i doświadczeniach nie spotkałam opinii posiadaczy olbrzymów negatywnych, jak ktoś miał raz olbrzyma będzie tęsknił za tą rasą do końca. Wielokrotnie się zdarza, że byli właściciele po stracie swojego psa wcześniej czy później decydują się na następnego szczeniaka swojej ulubionej rasy.

Pielęgnacja

Sznaucery wszystkich wielkości, a więc również olbrzymy należą do psów, którym niezbędne są zabiegi pielęgnacyjne typu strzyżenie bądź trymowanie.
Zadbany sznaucer olbrzym jest psem o wyjątkowej urodzie robiący duże wrażenie. Pisałam ,że spotykamy psy o sierści twardej i miękkiej, te drugie zarastają szybciej i wymagają częstszych zabiegów fryzjerskich. Sama w praktyce doświadczyłam jak duża różnica jest w pielęgnacji włosa twardego i miękkiego, ten drugi wymaga sporo pracy aby osiągnąć zadawalający efekt. Jeżeli ktoś nie ma cierpliwości i samozaparcia lub jeżeli nie zamierza korzystać z większa częstotliwością z usług salonów groomerskich powinien rozpatrzyć również i rodzaj włosa przyszłego szczeniaka.
Należy zadbać szczególnie o włos na głowie ( broda ,wąsy ,brwi) i łapach, systematycznie rozczesywać, żeby nie porobiły się kołtuny i nie zostawały w brodzie resztki jedzenia, od czasu do czasu wskazane jest .umycie i dokładne rozczesanie brody i wąsów. Do tego celu nadaje się bardzo dobrze szczotka tzw. pudlówka i do ostatecznego wyczesania metalowy grzebień. Do sierści na tłowiu możemy skorzystać z całej gamy trymerów, które pomogą nam usunąć podszerstek i utrzymać sierść w dobrej formie. Zabiegi takie możemy wykonywać samemu, chociaż nie zawsze z powodu braku doświadczenia osiągniemy zamierzony efekt końcowy.
Prostszym rozwiązaniem jeżeli nie zamierzamy psa wystawiać jest użycie maszynki i ostrzyżenie, w zależności od rodzaju włosa wielu właścicieli dokonuje tego zabiegu od dwóch do czterech razy w roku


Wystawy
Kupując psa rodowodowego nie zawsze myślimy o wystawach, ma być to przede wszystkim nasz przyjaciel, ale niejednokrotnie widząc, że rośnie z niego ładny zwierzak zastanawiamy się czy nie spróbować sił na ringach. Jeżeli nie mieliśmy dotychczas doświadczeń wystawowych, korzystne jest wystąpienie z psem już w klasie szczeniąt, gdzie mamy okazje poznać kulisy wystaw psów, zobaczyć jak są wystawiane przez doświadczonych wystawców. Nie jest to taka łatwa sprawa i pierwsze wystawy należy potraktować jako formę nauki dla nas i naszego psa. Istotne jest nawiązanie dobrego kontaktu z psem, pokazanie go w pozycji stojącej aby wyeksponować jego walory, oraz w ruchu. Pies musi być przyzwyczajony do dotykania przez sędziego powinien pozwolić obejrzeć sobie zęby i w przypadku samców -sprawdzić jądra. Nie można zapominać, że szata takiego olbrzyma musi być odpowiednio przygotowana do wystawy, co ma też bardzo duże znaczenie przy ocenie ogólnego wrażenia. Na całościową ocena psa składa się zarówno jego wygląd zewnętrzny jak i sposób jego pokazania i przygotowania do wystawy.