Atlas psów - lista ras: Mastif neapolitański

Mastif neapolitański - MASTINO NAPOLETANO - jak posąg z przeszłości - strzeże nas i naszych domostw od wielu, wielu lat... Gdyby chcieć opisać te rasę w dwóch słowach padłoby: SIŁA I SPOKÓJ. Te słowa mówią nam o najważniejszych cechach Mastifa neapolitańskiego. Potężna siła, połączona z niesamowitą pewnością siebie.
Psy tej rasy są świetnymi obserwatorami, nie należą do psów uganiających się pod płotem przy każdym dźwięku, raczej pilnują otoczenia z jednego obranego przez siebie punktu.
Ludzie, którzy nie zetknęli się bliżej z rasą często sugerując się „słoniowatym” wyglądem mają błędne wyobrażenie o włoskich mastifach. Myślą, że to pies ospały, ślamazarny... Jednak prawda jest taka, że odznaczają się niesamowitym refleksem - w ciągu sekundy podejmują 'akcję ataku' nie ostrzegając najczęściej przed nim nawet jednym warknięciem. Na szczęście na potencjalnego intruza wystarczy sam wygląd.

Dopiero od 1947 roku rozpoczęto systematyczna hodowlę tej rasy, dzięki uporowi i wytrwałości grupy kynologów. Jest to jednak to bardzo stara rasa. Giuseppe Alessandra (sędzia kynologiczny FCI, autor czterech encyklopedii na temat psów) powiedział: „Można powiedzieć, że mastif neapolitański jest jak znalezisko archeologiczne w nowoczesnej hodowli. Jego historia sięga 4000lat wstecz”

Wychowanie mastino
Dla swojego "pana" są całkowicie oddane, zwykło się mówić, że mastino żyje w jego cieniu. Tylko wtedy jest w pełni szczęśliwe. Reszta domowników jest również mu bliska, ale "pan/pani" jest zawsze nr1.
Pies ten nie nadaje się na pierwszego w życiu psa. Dobrze jest poznać psią psychikę i zaznajomić się ze sposobem wychowania i jego konsekwencjami jeszcze przed przyjęciem mastino pod nasz dach. Rasa ta nie nadaje się także dla ludzi nerwowych, impulsywnych, bez dozy cierpliwości.
Gdy już pojawi się w naszym domu rozkoszny szczeniaczek nie można zapomnieć że wyrośnie z niego ogromny, ciężki molos, który źle poprowadzony może być zakałą rodziny czy osiedla.
Nie możemy ograniczyć się do spacerów po własnej posesji. Pies od początku musi być socjalizowany: z dziećmi, z innymi psami, kotami, z gwarem ulicznym, przyzwyczajany do jazdy autem itp.

Mastif neapolitański nadaje się do domu którym są dzieci, jednak lepiej żeby były starsze. Młodsze nie mogą zostawać sam na sam z psami w domu. Miejmy świadomość iż sama waga dorosłego mastino 70-90 kg to duża przewaga.

Większość osobników tej rasy, odpowiednio socjalizowana i prowadzona od początku, żyje w zgodzie z innymi psami a także kotami. Z obserwacji w naszej hodowli chętniej jednak samce żyją z mniejszymi współtowarzyszami. Suczki szczególnie w okresie 'pobudzenia hormonalnego' przed cieczką trzeba obserwować - potrafią odgryzać się innym czworonogom.

Aktywność fizyczna
Mastif neapolitański nie potrzebuje wiele ruchu, choć nie wyobrażajmy go sobie jako misia koalę. Potrafi biegać skakać i uwielbia zabawy w chowanego. Dobrze się czuje w cieniu człowieka, główny jego cel, to BYĆ Z WŁAŚCICIELEM. Jeśli większość dnia przebywamy poza domem a mastif miałby zostawać sam, zrezygnujmy od razu, choć to powinno dotyczyć każdego psa.

Pielęgnacja:
Pielęgnacja mastino nie jest uciążliwa, jeśli nie mamy do czynienia z osobnikami szczodrzej obdarzonymi fałdami skórnymi na ciele. Przy takowych trzeba bardziej uważać na zakątki gdzie mogłaby się skóra odparzać (pozostawiana ciągle brudna, czy mokra). Generalnie wykąpanie psa i od czasu do czasu wyczesanie wyliniałej sierści wystarczy.

Zdrowie:
Psy tej rasy w okresie intensywnego wzrostu potrafią przybierać nawet 1kg na 2 doby, ten czynnik sprzyja powstaniu dysplazji. Selektywna hodowla minimalizuje ryzyko powstania choroby z przyczyn dziedziczenia, gdyż takowa też występuje. W związku z luźną skórą i odsłoniętą 3 powieką istnieje możliwość wypadnięcia gruczołu 3 powieki u młodych, nawet do ukończenia 1 roku. Trzeba wtedy udać się do okulisty i wszyć tzw. 'wisienkę' na miejsce.