Atlas psów - lista ras: Sealyham Terrier

SEALYHAM TERRIER

Wzorzec FCI nr 74
Pochodzenie: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 29.10.2003
Użytkowanie: terier.
Klasyfikacja FCI: grupa 3 teriery
sekcja 2 teriery małe
Próby pracy nie są wymagane.


WYGLĄD OGÓLNY:
Swobodny w ruchu, aktywny, proporcjonalnej budowy, przy małym wzroście duża masa ciała, sylwetka w obrysie prostokątna, nie kwadratowa.

CHARAKTER:
Silny, nieugięty i chętny do wykonywania zadań. Czujny i odważny, o przyjaznym usposobieniu.

GŁOWA:
Mózgoczaszka lekko wysklepiona, szeroka między uszami.
Trzewioczaszka:
Trufla nosowa czarna.
Kufa: szczęka i żuchwa mocne, tępo zakończone, długie.
Uzębienie silne i równe, kły zwierają się odpowiednio, są długie w proporcji do wielkości psa. Regularny zgryz nożycowy, to znaczy, że siekacze szczęki w ścisłym kontakcie zakrywają siekacze żuchwy. Ustawienie siekaczy jest prostopadłe.
Kości policzkowe nie są wystające.
Oczy ciemne, dobrze osadzone, okrągłe, średniej wielkości. Preferowane są ciemnopigmentowane
powieki, ale toleruje się niedopigmentowane.
Uszy średniej wielkości o lekko zaokrąglonych koniuszkach, noszone przy policzkach.

SZYJA:
Dobrej długości, gruba i muskularna, wtapia się w ukośnie ułożone łopatki.

TUŁÓW: średniej długości, elastyczny, gibki.
Grzbiet prosty.
Klatka piersiowa szeroka i głęboka, dobrze schodząca między przednie kończyny. Żebra wyraźnie zaokrąglone.

OGON:
Zwykle jest kopiowany.
Ogon kopiowany: średniej długości, gruby, koniuszek jest zaokrąglony. Osadzony na poziomie górnej linii ciała, noszony pionowo. Guzy siedzeniowe (pośladki) powinny być wypukłe i wystawać poza nasadę ogona.

Ogon niekopiowany: średniej długości, pasujący do sylwetki. U nasady gruby, zwęża się ku koniuszkowi. Idealny jest ogon noszony pionowo ale nie przesadnie pochylony nad grzbietem.

Ogon nie może być zakręcony ani spiralny. Guzy siedzeniowe (pośladki) powinny być wypukłe i wystawać poza nasadę ogona.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie krótkie, mocne i tak proste, jak to tylko możliwe, przy nisko schodzącej klatce piersiowej.
Łopatki: linia prowadząca od zwieńczenia łopatek w kłębie, poprzez staw łokciowy ku ziemi powinna być pionowa.
Łokcie przylegają do klatki piersiowej.
Kończyny tylne wyjątkowo silne, jak na psa tej wielkości.
Uda szerokie i muskularne.
Stawy kolanowe dobrze kątowane.
Stawy skokowe mocne, dobrze kątowane, równolegle ustawione śródstopia.
Łapy okrągłe, kocie o grubych opuszkach, skierowane do przodu.

RUCH:
Płynny i energiczny, o dużym wykroku, prosto ku przodowi.

OKRYWA WŁOSOWA:
Włos okrywowy długi, sztywny, „druciany”, podszerstek chroniący przed złą pogodą.
Umaszczenie: czysto białe lub białe z cytrynowymi, brązowymi, niebieskimi lub borsuczymi znaczeniami na głowie i uszach. Dużo czarnych lub ciemnych kropek (przesianie) uważa się za wadę.

WZROST I WAGA:
Wysokość w kłębie: nie powinna przekraczać 31 cm.
Waga: idealna dla samców ok. 9 kg,
idealna dla suk ok. 8,2 kg.
Wygląd ogólny, budowa, typ i należyta masa ciała są najważniejszymi kryteriami.

WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na stan zdrowia i dobre samopoczucie psa.
Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub odchylenia psychiczne powinny być dyskwalifikowane.

UWAGA:
Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra, umieszczone w worku mosznowym.