Atlas psów - lista ras: Karelski pies na niedźwiedzie

KARELSKI PIES NA NIEDŹWIEDZIE
(Karjalankarhukoira)

Wzorzec FCI nr 48
Pochodzenie: Finlandia
Data publikacji obowiązującego wzorca: 15.09.1989
Klasyfikacja FCI:
GRUPA V Szpice i psy ras pierwotnych
SEKCJA 2 Nordyckie psy myśliwskie
Użytkowanie: wszechstronny pies myśliwski, gł. do polowań na drapieżniki i na gruba zwierzynę.
Nie obowiązują próby pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Pies średniej wielkości o krzepkiej, silnej budowie, o długości nieco większej od wysokości, o gęstym owłosieniu, z prosto stojącymi uszami.
ZACHOWANIE I CHARAKTER:
Karelczyk to pies zrównoważony, nieco „zapatrzony w siebie”, śmiały, odważny, ma bardzo czuły węch, co czyni z niego psa bardzo przydatnego podczas polowania na grubą zwierzynę.
GŁOWA:
Oglądana od przodu jest trójkątna, czoło i policzki są stosunkowo szerokie. Czoło nieco wysklepione, stop zaznaczony, lecz nie stromy; brwi nieznacznie rozwinięte; kufa głęboka, tylko nieznacznie zwęża się ku czubkowi nosa; grzbiet nosa prosty. Nos czarny, silnie rozwinięty. Wargi cienkie i zwarte.
Zgryz nożycowy.
Oczy małe i brązowego koloru. Spojrzenie żywe, często płomienne. Uszy stojące, średniej wielkości z nieznacznie zaokrąglonymi czubkami.
SZYJA :
Mocna, średniej długości, wysklepiona i pokryta gęstym włosem.
KOŃCZYNY :
Kończyny przednie mocne; łopatki ustawione dosyć ukośnie i muskularne. Łokcie skierowane prosto do tyłu. Przedramiona proste, elastyczny staw nadgarstkowy tylko nieznacznie kątowany.
Kończyny tylne silne i muskularne; oglądane od tyłu są proste i równoległe. Przód tylnych kończyn jest harmonijnie zaokrąglony. Udo szerokie. Staw skokowy umiarkowanie kątowany.
STOPY :
Stopy przednie są zwarte, dobrze wysklepione i dość okrągłe. Stopy tylne są zwarte, nieco dłuższe i bardziej płaskie od przednich.
TUŁÓW:
Mocny; grzbiet elastyczny i prosty; umięśnienie grzbietu dobrze wykształcone. Obszerna klatka piersiowa sięga mniej więcej do łokcia. Zad jest szeroki i lekko opadający. Linia brzucha łagodnie podciągnięta.
OGON:
Osadzony wysoko, średniej długości, wygięty łukowato nad grzbietem, tak, że czubek ogona dotyka boków lub grzbietu.
OKRYWA WŁOSOWA:
Włos okrywowy w dotyku jest sztywny i twardy; dłuższy na szyi, grzbiecie i na tyle ud. Podszerstek jest miękki i gęsty.
UMASZCZENIE:
Kolor czarny lub zbliżony do matowo-brązowego, który jest wynikiem przeświecenia czerwono-brązowego zwykle podszerstka; najczęściej z wyraźnie odgraniczonymi białymi plamami lub znamionami na głowie, szyi, piersi, brzuchu i kończynach. Dopuszczalne jest również umaszczenie czysto czarne.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: idealna
- 57 dla samców
- 52 dla suczek.
Tolerowane są odchylenia +/- 3 cm.
CECHY DOPUSZCZALNE, CHOĆ NIEPOŻĄDANE:
- obcięty ogon,
- wilcze pazury,
- biała sierść z czarnymi i wilczastymi plamami,
- szaroczarna sierść spowodowana domieszką szarych włosów do włosów czarnych.
BŁĘDY:
- słaba kość,
- wąska czaszka,
- spiczasta kufa,
- uszy nietoperza,
- silnie wysklepione czoło,
- oczy jasne lub z domieszką błękitu,
- luźna skóra na szyi,
- zbyt głęboka klatka piersiowa,
- beczkowata klatka piersiowa,
- strome łopatki,
- strome stawy skokowe i płaskie stopy,
- falisty włos,
- ogon prosty, biczowaty lub w kształcie szabli,
- złe umaszczenie,
- agresywne zachowanie w stosunku do człowieka,
- zbyt krótkie, lub zbyt wysokie kończyny.
WAŻNE PROPORCJE:
Stosunek długości grzbietu do wysokości w kłębie wynosi 10 – 9, 7 – 9,8. Oznacza to, że długość psa jest o 2 – 3% większa od wysokości. Tworzące portki długie włosy na tylnych kończynach powodują, że pies wydaje się nieco bardziej długi niż wysoki.
UWAGA
Samce muszą mieć oba jądra, znajdujące się całkowicie w worku mosznowym.

„WZORCE RAS GRUPA V FCI - Szpice i psy ras pierwotnych”
Klub szpiców przy zarządzie Głównym Z.K. w Polsce
Warszawa 2000