Atlas psów - lista ras: Buldog francuski

Buldog francuski             
            
STANDARD FCI - standard nr 101 (28.04.1995)             
            
KRAJ POCHODZENIA RASY: Francja             
            
PRZEZNACZENIE UŻYTKOWE: pies do towarzystwa, stróżowania i zabawy             
            
KLASYFIKACJA FCI: Grupa IX. Psy do zabawy i towarzystwa. Sekcja 11. Psy             
bojowe małego formatu, nie poddawane próbom pracy.             
            
RYS HISTORYCZNY: rasa ta najprawdopodobniej wywodzi się, jak wszystkie             
psy bojowe, od molosów z Epiru i Cesarstwa Rzymskiego, ma związki krwi z             
buldogami z Wielkiej Brytanii, średniowiecznym alano, dogami i małymi             
dogowatymi rasami z Francjii. Współczesny nam buldog francuski jest             
efektem wielu różnych krzyżówek dokonywanych przez hodowców-pasjonatów w             
pospolitych dzielnicach Paryża w latach 80 ubiegłego wieku. W tym             
okresie psy z przedmieść i hal targowych, psy rzeźników i woźniców,             
zdołały podbić sfery wyższe i świat artystów za sprawą swojego, tak             
szczególnego, wyglądu i charakteru. Bardzo szybko stawały się popularne             
i rosła ich liczebność. Pierwszy klub tej rasy powstał w 1880 roku w             
Paryżu. Pierwszego wpisu do rejestru dokonano w 1885 roku, a pierwszy             
standard został opracowany w 1898 roku. W tym samym roku Centralne             
Towarzystwo Kynologiczne uznało buldoga francuskiego za nową, odrębną             
rasę. Pierwszego psa wystawiono w 1887 roku. Standard uległ modyfikacji             
w latach 1931-32 i w 1948 roku. Przeredagowany został w 1986 roku przez             
H.F. Reanta i R. Triqueta (ogłoszony w nowym brzmieniu przez FCI w 1987             
roku), a następnie przez Komitet Klubu Buldoga Francuskiego we             
współpracy z R. Triquetem.             
WRAŻENIE OGÓLNE: typowy pies bojowy małego formatu. Potężny w swej małej             
postaci, proporcjonalnie krępy, o krótkiej sierści, krótkim pysku i             
płaskim nosie, stojących uszach i krótkim z natury ogonie. Musi mieć             
wygląd psa żywego, inteligentnego, bardzo muskularnego, o zwięzłej             
budowie i solidnym kośćcu.             
USPOSOBIENIE I CHARAKTER: towarzyski, wesoły, sprawny i aktywny.             
Szczególnie przywiązany do swoich właścicieli i dzieci.             
GŁOWA: powinna być znacząco duża, szeroka i graniasta. Pokrywająca ją             
skóra winna tworzyć prawie symetryczne fałdy i zmarszczki. Głowa buldoga             
francuskiego charakteryzuje się szczególnym cofnięciem partii             
szczękowo-nosowej, wynikiem czego czaszka zyskała na szerokości tyle,             
ile straciła na długości.             
CZĘŚĆ MÓZGOWIOWA CZASZKI: szeroka, prawie płaska, czoło bardzo wypukłe.             
Łuki brwiowe wydatne, oddzielone bruzdą, szczególnie głęboką między             
oczami. Bruzda nie może przedłużać się na czoło. Guz potyliczny bardzo             
słabo rozwinięty.             
STOP: wyraźnie zaznaczony.             
CZĘŚĆ TWARZOWA CZASZKI:             
NOS: szeroki, bardzo krótki, zadarty, nozdrza szeroko otwarte i             
symetryczne, ukośnie skierowane do tyłu. Jednak ich położenie, jak i             
zadarty nos muszą umożliwiać swobodne oddychanie.             
KUFA: bardzo krótka, szeroka, pokryta symetrycznymi, symetrycznie             
schodzącymi na fafle fałdami (stanowi 1/6 całkowitej długości głowy).             
SZCZĘKI: szerokie, kwadratowe, potężne. Żuchwa tworzy łagodny łuk             
zachodzący przed szczękę górną. Przy zamkniętym pysku wysunięcie żuchwy             
jest limitowane przez wygięcie jej ramion.             
ZĘBY: siekacze żuchwy w żadnym przypadku nie mogą być cofnięte w             
stosunku do siekaczy szczęki górnej, tworzą łuk i nie mogą wykazywać             
jakichkolwiek bocznych skrzywień. Przesunięcia łuków szczęk względem             
siebie nie można ściśle określić. Konieczne jest, aby warga górna             
stykała się z dolną w taki sposób, by całkowicie przykrywać zęby.             
FAFLE: grube, nieco luźne i czarne. Warga górna styka się z dolną na             
środku jej długości i zakrywa całkowicie zęby, które nie mogą być             
widoczne. Górna warga oglądana z profilu jest opadająca i zaokrąglona.             
Język nigdy nie może być widoczny.             
POLICZKI: mięśnie policzkowe dobrze rozwinięte, ale nie wypukłe.             
OCZY: o żywym wyrazie, osadzone nisko, daleko od nosa, a szczególnie od             
uszu, ciemne, dość duże, wyraźnie okrągłe, nieco wypukłe, bez             
jakiegokolwiek widocznego śladu bieli, kiedy zwierzę patrzy wprost.             
Brzegi powiek bezwzględnie czarne.             
USZY: średniej wielkości, szerokie u nasady i zaokrąglone na końcu.             
Osadzone wysoko na głowie, lecz niezbyt blisko jedno drugiego i noszone             
prosto. Małżowina uszna skierowana do przodu, tak że widać wnętrze ucha.             
Skóra gładka i miękka w dotyku.             
            
SZYJA: krótka, lekko zakrzywiona, bez wiszącego podgardla.             
            
TUŁÓW:             
LINIA GRZBIETU: wnosi się łagodnie ku górze aż do osiągnięcia lędźwi, by             
następnie opaść szybko w kierunku ogona. Tę najbardziej pożądaną linię             
warunkuje krótki odcinek krzyżowy.             
GRZBIET: szeroki i muskularny.             
KRZYŻ: krótki i szeroki.             
ZAD: ścięty.             
KLATKA PIERSIOWA: cylindryczna i głęboka. Boki klatki beczkowate, bardzo             
zaokrąglone.             
PIERŚ: szeroka.             
BRZUCH I BOKI: podciągnięte, ale nie podkasane.             
OGON: krótki, osadzony nisko na zadzie, przyklejony do pośladków, gruby             
u nasady, zawęźlony lub naturalnie złamany i zwężający się ku końcowi.             
Nawet w akcji musi pozostawać poniżej linii poziomej wyznaczonej przez             
nasadę ogona. Ogon dłuższy (nie przekraczający końca stawu skokowego),             
załamany i cienki jest dopuszczalny, ale nie pożądany.             
            
KOŃCZYNY PRZEDNIE: ustawienie widziane z profilu i z przodu proste.             
ŁOPATKI I RAMIONA: krótkie, grube i okazale muskularne. ramię krótkie,             
łokieć ściśle przylegający do tułowia.             
PRZEDRAMIĘ: krótkie, dobrze zaznaczone, proste i muskularne.             
NADGARSTEK I ŚRÓDRĘCZE: solidne i krótkie.             
ŁAPY: okrągłe, małe, zwane "kocimi", dobrze przylegające do podłoża,             
lekko skręcone na zewnątrz. Palce dobrze zwarte, pazury krótkie, grube i             
wyraźnie oddzielone. Poduszeczki twarde, grube i czarne. U osobników             
pręgowanych pazury powinny być czarne. U łaciatych i płowych pożądane             
ciemne, tolerowane jasne.             
            
KOŃCZYNY TYLNE: mocne i muskularne, nieco dłuższe od przednich, przez co             
zad jest nieco uniesiony. Postawa nóg pionowa z profilu i tyłu.             
UDO: muskularne, lecz niezbyt zaokrąglone.             
STAW SKOKOWY: nisko zlokalizowany o niezbyt ostrym kącie ani nazbyt stromy.             
ŚRÓDSTOPIE: silne i krótkie, buldog francuski rodzi się bez wilczych             
pazurów.             
ŁAPA: dobrze zwarta.             
CHÓD: swobodny, naturalny, kończyny przemieszczają się równolegle do             
linii środkowej ciała.             
            
SZATA:             
WŁOS: sierść krótka, gęsta, błyszcząca i gładka.             
MAŚĆ: jednolita barwa płowa, pręgowana lub nie, znaczenia w niewielkiej             
ilości, płowy pręgowany lub nie, ze średnią lub przeważającą ilością             
znaczeń. Wszystkie odcienie koloru płowego są dopuszczalne, od czerwieni             
do kawy z mlekiem. Psy całkowicie białe są klasyfikowane jako "płowy             
pręgowany z dominującą ilością znaczeń". Jeżeli pies posiada bardzo             
ciemne nos i oczy, otoczone ciemnymi powiekami, to niewielkie braki w             
pigmentacji pyska mogą być wyjątkowo tolerowane u bardzo ładnych okazów.             
            
WZROST I WAGA: nie mniejsza niż 8 i nie większa niż 14 kilogramów,             
proporcjonalnie zbudowany buldog mieści się w tym przedziale wagowym.             
            
WADY: Każde odchylenie od powyższego opisu musi być uznane jako wada w             
stopniu zależnym od jej istoty:             
- nos wąski lub ściśnięty z chronicznie charczącym oddechem             
- nie schodzące się wargi             
- jasne oczy             
- podgardle             
- odstające łokcie             
- staw skokowy stromy lub poddany do przodu             
- ogon wzniesiony, zbyt długi lub nienormalnie krótki             
- szata cętkowana             
- włos nazbyt długi             
- odbarwienie warg             
- nieprawidłowy chód             
            
WADY POWAŻNE:             
- widoczne siekacze przy zamkniętym pysku             
- ukazujący się język przy zamkniętym pysku             
- pies "grający na bębnie" (sztywny ruch przednich kończyn)             
- miejsca pozbawione pigmentu na głowie płowych osobników             
- nadmierna lub niedostateczna waga             
            
WADY ELIMINUJĄCE:             
- oczy niejednakowego koloru             
- nos o barwie innej niż czarna             
- zajęcza warga             
- pies, którego żuchwa układa się za szczęką górną             
- stale widoczne zęby przy zamkniętym pysku             
- uszy nie noszone prosto             
- okaleczenia uszu, ogona lub tylnych kończyn             
- ostrogi (wilcze pazury)             
- szata koloru czarnego, podpalana, myszata, kasztanowata             
- brak ogona             
            
UWAGA: Samce muszą mieć oba jądra całkowicie opuszczone do moszny,             
wyraźnie w niej widoczne.