Atlas psów - lista ras: Gryfon Korthalsa

GRYFON KORTHALSA
(Griffon d’arret a poil dur Korthals)

Wzorzec FCI nr 107

Kraj pochodzenia: Francja
Data publikacji obowiązującego wzorca: 06.05.1964
Użytkowanie:
wszechstronny wyżeł. Wykorzystywany szczególnie do szukania zranionej zwierzyny.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ „griffon”.
Próby pracy wymagane.

RYS HISTORYCZNY:
Rasa została odnowiona i ulepszona poprzez rozmnażanie w pokrewieństwie, selekcję i trening bez dolewu obcej krwi przez E. K. Korthalsa w drugiej połowie XIX wieku. Od tego czasu różne kluby narodowe pozostawały wierne swemu standardowi.

WYGLĄD OGÓLNY:
Pies mocny, o średniej wielkości. Dłuższy niż wyższy. Czaszka nie za szeroka. Kufa długa i kwadratowa. Oczy ciemnożółte lub brunatne, wysoko osadzone. Charakterystyczny wygląd nadają: wydatne wąsy, broda i brwi.

GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Czaszka:
nie za szeroka. Linie czaszki i grzbietu nosa równoległe.
Stop:
załamania nie za wyraziste.
Trzewioczaszka:
Nos:
zawsze brązowy.
Kufa:
długa i kwadratowa, grzbiet nosa lekko zakrzywiony, takiej samej długości co czaszka.
Oczy:
ciemnożółte albo brunatne, duże, zaokrąglone, wysoko osadzone, o inteligentnym wyrazie.

Uszy:
średniej wielkości, nieskręcone, płasko osadzone, osadzone na linii oka, sierść krótka miesza się bardziej lub mniej z sierścią dłuższą.
SZYJA: Średniej długości, bez podgardla.

TUŁÓW:
Nieco dłuższy niż wysoki (od 1/20 do 1/10)
Grzbiet: szeroki.
Lędźwie: dobrze rozwinięte.
Klatka piersiowa: wysoka, nie za szeroka, boki lekko wypukłe.

OGON:
Noszony poziomo lub lekko podniesiony, pokryty gęstą sierścią, ale bez szczotki, powinien być skrócony o 1/3 lub 1/4. Jeśli nie jest skrócony, powinien być noszony poziomo z lekko podniesioną końcówką.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: proste, silne, o gęstej sierści; w akcji równoległe.
Bark: dobrze przymocowany, raczej długi, bardzo ukośny.
Kończyny tylne: o gęstej sierści.
Uda: długie i dobrze umięśnione.
Stawy skokowe: dobrze kątowane.
Łapy: okrągłe, solidne, palce zwarte i wysklepione.

CHODY:
Ruchem podczas polowania jest galop, przerywany przez kłus. Kłus jest płaski. „Koci krok”.

OKRYWA WŁOSOWA:
Włos: szorstki i gruby, przypominający w dotyku szczecinę dzika. Nigdy lokowaty, ani wełnisty. Pod szorstką sierścią znajduje się cienki i zwarty podszerstek.

Umaszczenie: przede wszystkim stalowo-szare z brązowymi łatami albo jednokolorowe brązowe, czasami dereszowate albo srokate. Są również dopuszczane umaszczenia białe i brązowe oraz białe i pomarańczowe.

WZROST:
psy: 55 - 60 cm
suki: 50 - 55 cm

WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.

UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.