Atlas psów - lista ras: Coton de Tulear

 

Coton de Tulear


Dane ogólne
Długość życia: 10-14 lat
Pies wzrost: 26-28 cm
Pies waga: 4-6 kg
Suka wzrost: 23-25 cm
Suka waga: 3,5-5 kg


Informacje o rasie
Wzorzec rasy »
Hodowcy »
Reproduktory »
Ogłoszenia - szczeniaki/psy »
Porady i artykuły »
Mini galeria
Galeria zdjęć »
Filmy »

Cechy tej rasy:



Opis rasy:
COTON DE TULEAR - KRÓLEWSKI PIES Z MADAGASKARU
Jest typowym przedstawicielem IX grupy - psów do towarzystwa. Zalicza się do mało znanej rasy, ale zdobył już wiele ludzkich serc, dzięki swojej przyjacielskiej naturze. Dzięki swemu urokowi, któremu nie można się oprzeć, zwraca na siebie uwagę, w parku, na spacerze, na wystawie.
Nazwa tego pieska jest wielce egzotyczna, tak samo zresztą jak nazwa wyspy Madagaskar, z której pochodzi.
Przeszłość Coton de Tulear jest owiana tajemnicą, a o jego historii krążą legendy. Jak zyskał swoją nazwę - "Coton de Tulear"? Głównym dowodem było to, ze coton pojawił się w okolicach plantacji bawełny, a jego kolor oraz struktura sierści podobna jest do kłaczka bawełnianego. Tak możemy objaśnić pierwszy człon nazwy tej rasy. Ale z jakiego powodu "de Tulear"? Na to jest juz jednoznaczna odpowiedź. Bawełniane plantacje, w okolicach których najczęściej był widywany ten piesek, znajdowały się niedaleko miasta Toliara (fran.Tulear)

KRAJ POCHODZENIA
Jak juz wcześniej dowiedziono-krajem pochodzenia jest malownicza wyspa Madagaskar na Oceanie Indyjskim, leżąca 400 km od płd-wsch wybrzeży Afryki. W przeszłości była to bogata wyspa bawełnianych i ryżowych pól, orchidei, korzeni i bananowych plantacji. Przez długi czas Madagaskar był kolonią francuską, a w roku 1960 stał się Niezależną Republiką Malagaską. Wyspa jest bardzo interesującą krainą klimatyczną, możemy tu spotkać z jednej strony - deszczowe puszcze, a z drugiej strony wyspy - chłodne, górskie klimaty. Madagaskar jest czwartą największą wyspą na świecie.

PRZYBYCIE NA MADAGASKAR
Prawdy, jak ten sympatyczny piesek dostał się na wyspę nie dowiemy się juz nigdy. Pierwsza legenda sięga XV-XVI wieku. W tym właśnie czasie w kierunku zachodnich Indii płynęła łódź, a nad oceanem , niedaleko Madagaskaru rozszalała się burza. Łódź rozbiła się. Na statku była para tych białych piesków, które dopłynęły do wyspy w okolicach miasta Toliara (Tulear). Druga legenda mówi, że Coton de Tulear był na pokładzie statku portugalskiego kapitana Diego Diase, który odkrył Madagaskar podczas swej żeglugi do Indii w roku 1500. Ostatnia legenda głosi, że cotonik był psem hiszpańskiego dworu królewskiego na przełomie XVII-XVIII wieku. W tym przypadku podejrzewani są europejscy kupcy, którzy mogli przywieźć cotona na wyspę jako gatunek biszona, a później wywozili go z wyspy jako artykuł handlowy.

HISTORIA COTON DE TULEAR
Za fakt możemy przyjąć to, że coton jest bardzo blisko spokrewniony z biszonami z obszarów śródziemnomorskich. W niektórych książkach twierdzono, ze coton mógł powstać ze skrzyżowania z wymienionym juz biszonem, dalej z papillonem, maltańczykiem i bedlington terierem Jest to jedynie teoria, ale bedlington terrier mógł być przodkiem cotona ze względu na linie grzbietu, która u cotona jest również lekko wysklepiona. Długa sierść może pochodzić od maltańczyka, a zabarwienia sierści niektórych cotonów mogłyby odpowiadać papillonom.
Niektóre źródła podają, że Coton de Tulear był znany pierwotnie jako Coton de Reunion lub Coton de Tenerife.
Z postępem czasu z wolno żyjącego dzikusa coton stał się domowym pieskiem i pieszczochem. W latach 50-tych hodowcy z Madagaskaru zaczęli wyłapywać i krzyżować celowo tylko małe pieski, aby osiągnąć idealnych potomków. Wiele z tych piesków dostało się do Francji, gdzie francuscy hodowcy pracowali nad nimi dalej i uszlachetniali. Kilku francuskich hodowców udało się na Madagaskar w celu przywiezienia jeszcze kilku egzemplarzy, ale byli przerażeni odmiennością madagarskiego cotona i uszlachetnionego juz cotona europejskiego.

KRÓLEWSKI PIES
Nie zawsze w przeszłości coton był włóczęgą. Był mu nadany również i tytuł "Królewski pies". Do dzisiaj są spory o to, jak zyskał ten tytuł. Czy był mu nadany na hiszpańskim dworze? Czy może przez francuską szlachtę, która przybyła na Madagaskar w czasie kolonizacji wyspy w XVIII wieku. Podobno Coton de Tulear mogli trzymać tylko prominentni obywatele Madagaskaru, prostym ludziom był wydany zakaz trzymania tych piesków.

CHARAKTER COTONA
Nie wiadomo i nie jest ważne jak coton dostał się na wyspę, ale ważne jest to jak udało mu się przeżyć w tej dzikiej przyrodzie. Było to możliwe tylko dzięki jego cechom charakteru - wytrwałości, chytrości, przebiegłości, skoczności oraz zdolności do szybkiego biegu. Także kiedy pomyślimy o jego ojczyźnie, stwierdzimy, że z pewnością musiał wiele przejść, aby nauczyć się żyć - z jednej strony w pięknej, a z drugiej w okrutnej madagaskarskiej rzeczywistosci.

BAJECZNIE RODZINNY PIES
A jaki jest coton dzisiaj? Jest bajecznie rodzinnym psem. Oddany swemu panu, potrafi odpłacić się za miłość. Pies ten kocha całą rodzinę, pomimo że na przewodnika stada wybierze sobie jedną osobę. Akceptuje w domu inne zwierzęta , ale uwaga - jego instynkt łowiecki przetrwał do dzisiaj. Jest bardzo czujny, czasem hałaśliwy. Przy swojej wielkości jest idealnym psem do miejskich mieszkań. Coton uwielbia zabawy z dziećmi, chociaż prawie zawsze będzie próbował zdominować nam naszą pociechę. Pod jego puszystą sierścią ukrywa się z jednej strony spokojny, umiarkowany, a z drugiej temperamentny, sportowy pies. Coton uwielbia grać z dziećmi w piłkę, uwielbia aportować, doskonały jest do mini-agility i do długich spacerów.

ANTYDEPRESYJNY PIES
Jak juz wyżej wspomniano coton doskonały jest do agility i canisterapii. Dzięki swojemu wspaniałemu charakterowi, we Francji, USA i Kanadzie zyskał miano "antydepresyjnego psa". Zasłużył sobie na ten tytuł ze względu na swą wielką miłość do dzieci i starszych ludzi. Dlatego często "pracuje" tam w domach dziecka i domach seniorów, odstresowując ich mieszkańców.

WYCHOWANIE I HODOWLA
Przy wychowaniu cotona możemy zaniechać krzyków i własnego uporu, przy jego wielkiej inteligencji żądany efekt osiągniemy mówiąc do niego spokojnym głosem. Coton jest bardzo obrażalski i krzyk sprawi tylko to, że odwróci się do nas tyłem i zaszyje w jakimś ciemnym kącie. Wychowanie tego pieska nie sprawia poważniejszych kłopotów, jest bardzo posłuszny. Ale absolutnie nie można traktować go jak małej, pluszowej zabawki, nie można pozwalać mu na wszystko, ponieważ jest taki śliczny i niewinny, wykorzysta to bardzo szybko stając się niemiłym, dominującym, ciągle warczącym pieskiem. Cotonik uwielbia swojego właściciela i jest zawsze na jego skinienie, nie ważne czy śpi czy je, jego oczy są wiecznie wpatrzone w pana, zawsze czeka na jego nawet najmniejszy znak.
Porody u cotonów przebiegają zazwyczaj bez komplikacji, suczki są wzorowymi matkami, bardzo dbają o swoje pociechy i cierpliwie po nich sprzątają. Od czasu do czasu zdarza się ż suczka-matka stwierdzi, że jej posłanie nie jest zbyt dobrym miejscem dla niej i jej dzieci, a wtedy znajdziemy szczeniaczki w swoim łóżku.

BARWA SIERŚCI
Barwa sierści Coton de Tulear jest biała lub biała ze znaczeniami, w kolorze płowym lub szarym. U nowonarodzonych szczeniąt znaczenia są zawsze ciemniejsze i z wiekiem rozjaśniają się. Niektóre szczenięta rodzą się kolorowe i nigdy się nie rozjaśniają. W dzisiejszych czasach "trendem" zagranicznych hodowców (Francja, Belgia, Holandia) jest hodowanie cotonów tylko i wyłącznie w białym kolorze. Wiąże się to jednak z poważnym problemem - brakiem pigmentu. Białe cotony nie zawsze posiadają go w nadmiarze i trzeba pamiętać, że cotony śnieżnobiałe i cotony ze znaczeniami powinny być używane w hodowli w tym samym procencie, by nie dochodziło do ubytku pigmentu.

PIELĘGNACJA SIERŚCI
Sierść cotona potrzebuje oczywiście prawidłowej pielęgnacji - czesania oraz szczotkowania i kąpieli. Głownie po spacerach w lesie czy po łąkach, kiedy do sierści poprzyczepiają się kawałki patyczków, listki, trawa. Kiedy pies zabrudzi się na spacerze wystarczy go wyszczotkować, postępując tak jak przy czesaniu psów długowłosych. Cotona kąpiemy w razie potrzeby nawet raz w tygodniu w szamponie dla białych, długowłosych piesków, potem kładziemy balsam. na koniec pozostaje nam godzinne lub dwugodzinne suszenie psa, w zależności od ilości włosa.
Coton de Tulear jest rasą, która nie gubi włosa, dlatego trzeba pamiętać o regularnym wyczesywaniu włosa martwego, który przyczynia się do tworzenia kołtunów.
W wieku 8-12 miesięcy coton zmienia włos na "dorosły" i w tym czasie trzeba poświecić czesaniu więcej czasu niż zwykle .
Beata Łupińska
"Batiskaj"


Mini galeria