Atlas psów - lista ras: Lhasa apso

Wzorzec FCI nr 227

LHASA APSO


Wersja polska: luty 2011
POCHODZENIE: Tybet.
PATRONAT: Wielka Brytania.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 13.10.2010
UŻYTKOWOŚĆ: Pies ozdobny.
KLASYFIKACJA F.C.I.: Grupa 9: Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 5: Rasy tybetańskie.
Bez prób pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Lhasa apso pochodzi z Tybetu; wiele z tych psów żyło na wysokościach, gdzie klimat jest bardzo ostry – musiały więc to być psy odporne na niesprzyjające warunki zewnętrzne, i ten fakt w największym stopniu wpływał na ich rozwój. Długi, twardy włos lhasa apso i obfity podszerstek dają ochronę przed zimowymi mrozami, a długi włos nad oczami chroni je przed wiatrem, kurzem i ostrym światłem.
Pierwsze apso przywieziono do Wielkiej Brytanii w latach dwudziestych XX wieku, a niebawem pokazano je na wystawie w Londynie. Na początku mylono je z innymi kosmatymi psami z Dalekiego Wschodu; wszystkie określano nazwą „terierów z Lhasa”. Dopiero później wyróżniono poszczególne rasy; szczególnie istotny był rozdział lhasa apso i tybetańskich terierów.
Klub rasy powstał w roku 1933.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Harmonijny, krzepki, obficie, ale nie przesadnie owłosiony.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia od stawu barkowego do guza siedzeniowego większa od wysokości w kłębie.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Wesoły i stanowczy. Czujny, zrównoważony, ale nieco nieufny w stosunku do obcych.

GŁOWA:
Obfite owłosienie głowy opada na oczy, ale nie przeszkadza w widzeniu; bujne wąsy i broda.

MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Umiarkowanie wąska, zwężająca się za oczami; nie całkiem płaska, ale i nie wypukła czy jabłkowata.
Stop: Średni.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Czarny.
Kufa: Około 4 cm, ale nie graniasta; długość od końca nosa do stopu, wynosi ok. 1/3 całkowitej długości głowy, od czubka nosa do tylnej części czaszki. Profil prosty.
Grzbiet kufy: Prosty.
Zgryz: Górne siekacze tuż za dolnymi, tworząc odwrócony zgryz nożycowy (ścisły przodozgryz).
Siekacze rozstawione w szerokiej i tak prostej linii, jak to możliwe.
Pełne uzębienie pożądane.
Oczy: Ciemne. Średniej wielkości, osadzone z przodu czaszki, owalnego kształtu, niezbyt duże, ani wyłupiaste; nie małe i nie
zapadnięte. Białkówki niewidoczne ani pod, ani nad tęczówką.
Uszy: Wiszące, obficie owłosione.

SZYJA:
Silna i łukowato wygięta.

TUŁÓW:
Harmonijny i zwarty.
Grzbiet: Prosty.
Lędźwie: Mocne.
Klatka piersiowa: Żebra zachodzące daleko do tyłu.

OGON:
Osadzony wysoko, noszony nad grzbietem, ale nie skręcony w kółko. Często z załamaniem na końcu. Dobrze owłosiony.

KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatki : Dobrze kątowane.
Przedramię: Kończyny proste, obficie owłosione.
Łapy: Okrągłe, kocie, o mocnych opuszkach. Obficie owłosione.

KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Dobrze rozwinięte i umięśnione. Dobre kątowanie.
Obficie owłosione.
Śródstopie: Widziane z tyłu – równoległe i ustawione niezbyt blisko siebie.
Łapy: Okrągłe, kocie, o mocnych opuszkach. Obficie owłosione.

CHODY/RUCH:
Swobodny i żwawy.

SZATA
SIERŚĆ: Włos okrywowy długi, ciężki, prosty, twardy, nie wełnisty, nie jedwabisty. Umiarkowany podszerstek. Obfitość włosa nie może nigdy przeszkadzać w ruchu.

MAŚĆ: Złota, piaskowa, miodowa, ciemnoszara, łupkowa, dymna, łaciata, czarna, biała lub brązowawa, wszystkie jednakowo prawidłowe.

WIELKOŚĆ:
Idealna wysokość: 25 cm w kłębie dla psów; suki nieco mniejsze.

WADY:
Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od nasilenia oraz wpływu na zdrowie i dobrostan psa.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub wyraźna lękliwość.
- Każdy pies, wykazujący wyraźne wady budowy lub
zaburzenia charakteru powinien być zdyskwalifikowany.

Uwaga:
Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.