W roku 1891 rasę ostatecznie nazwano Boston Terrier, dwa lata później Boston Terrier Club został uznany przez American Kennel Club (AKC). Od tej chwili zaczyna wzrastać popularność rasy w Stanach Zjednoczonych. Z czasem psy te stały się jedną
z popularniejszych ras, a także maskotką uniwersytetu w Bostonie.
W 1910 roku Edward Axtell tak scharakteryzował pokrótce tę rasę: „Charakter boston teriera to zasługa przodków. Po bulldogu odziedziczył słodką, uroczą osobowość, cichy, spokojny charakter i wielką miłość do swojego pana i domu. Nie posiada on niespokojnego usposobienia, które cechuje tak wiele ras innych terrierów, ani też nie będzie szukał kłótni z innymi psami. Po bullterrierze odziedziczył żywy nastrój, duże poczucie własnej wartości i troski o siebie i swojego właściciela.
Po białym terierze zawziętość do tępienia wszelkich szkodników. Odpowiednio przeszkolony to idealny stróż w nocy. Nic dziwnego, że jest popularny, że na to zasługuje”.
Po przeszło 100 latach charakter boston terriera nie uległ większym zmianom z wyjątkiem nocnego stróżowania. W dalszym ciągu jest to pies z charakterem o niespotykanym wręcz temperamencie i wielkim przywiązaniu do swojego pana. Uwielbia wszelką aktywność, jest niebywale sprawny i skoczny, chętnie towarzyszy zarówno w codziennych zajęciach swojej rodziny, jak i spacerach, joggingu, sprawdza się znakomicie w psich dyscyplinach sportowych – frisbee, agility czy nawet posłuszeństwo. Bo Bostonek lubi najbardziej dwie rzeczy – najpierw ostro się wyhasać, a potem przytulić i spać blisko człowieka – czy to na kolanach, czy przytulony obok czy głęboko ukryty w łóżku pod kołderką.
Z uwagi na swoją aktywność i potrzebę ruchu bostonek nie powinien zostawać zbyt długo sam.
Znudzony, niewybiegany, samotny albo stanie się smutny albo – co bardziej prawdopodobne – sam zorganizuje sobie czas i zajęcie. A w tym temacie ten mały piesek jest bardzo pomysłowy i niewiarygodnie skuteczny. Rozszarpane zabawki, poduszki, wyposażenie domu, sprzęt TV i agd, a nawet całe meble to doskonała rozrywka dla „porzuconego” bostończyka. Nie nadaje się więc dla osób, dla których spacer to rundka wokół bloku lub pracujących całe dnie.
Bostonek chętnie zaprzyjaźni się z innymi zwierzętami, jednak należy zapoznać go z nimi w miarę szybko, gdy jest szczeniakiem i stopniowo obdarzać zaufaniem. Potrafi być czuły i troskliwy nawet wobec małych zwierząt, jednak nie można zapominać, że równie dobrze może stać się myśliwym jeśli socjalizacja nie była pełna lub nowe zwierzę zostało za szybko wprowadzone. Z innymi psami na ogół dogaduje się dość dobrze, często tworzy wielkie przyjaźnie na całe życie, pełne czułości, przytulania się i wzajemnego wylizywania brzuszków czy uszu. W większym stadzie jednak szybko zauważyć można, że boston lubi mieć ustaloną hierarchię i że osobniki na końcu listy mogą być traktowane nieco mniej troskliwie. Przypadkowe spotkanie np. na spacerze może zakończyć się zarówno zabawą jak i niestety agresją ze strony naszego pupila, który spróbuje odpędzić innego psa z uwagi na zazdrość lub wręcz próbę obrony swojego stada. Bo bostonki to psiaki żywe, energiczne i impulsywne, których dusza nadal jest zdecydowanie większa niż ciało.
W stosunku do przodków obecny boston terier jest psem mniejszym, bardziej eleganckim i szlachetnym. Zazwyczaj jego waga zawiera się w przedziale 7÷9 kg (wzorzec jednak przewiduje trzy przedziały wagowe: poniżej 6,8 kg, od 6,8÷9,1 kg i od 9,1÷11,4 kg). Wzrost bostończyka nie jest określony, główny nacisk położony jest na proporcje, ogólne wrażenie, kształt głowy, inteligentny wyraz i prawidłowe umaszczenie. Boston Terrier jest również zwany Amerykańskim Gentlemanem nie tylko z racji na usposobienie (a może nawet w ogóle nie z tego tytułu), a charakterystycznie rozmieszczone białe znaczenia na ciemnym (czarny, pręgowanym lub foczym) tle, które nadaje specyfikę rasie i upodabniają właśnie do dystyngowanego pana ubranego w elegancki czarny smoking z białą koszulą.
W porównaniu z innymi rasami brachycefalicznymi bostonek dość dobrze znosi wysokie temperatury, unika jednak zarówno upałów jak i chłodu. Nie przepada też za deszczem
i wilgocią. Najchętniej wtedy zaszywa się pod kołdrą lub wyjdzie na spacer ubrany
w kombinezonie lub polarek.
Bostończyk to rasa dość podatna na dolegliwości zdrowotne. Zdarzają się problemy ze wzrokiem, urazy oka, wypadające rzepki, aseptyczna martwica główki kości udowej, dysplazja, spondyloza, kręgi połowiczne, alergie, głuchota. Z uwagi na to warto szukać szczenięcie w hodowlach, gdzie rodzice przed dopuszczeniem do rozrodu poddawani są przynajmniej podstawowym badaniom. Hodowla boston teriera to spore wyzwanie. Suczki zwykle maja dość nieliczne mioty – średnio 2÷4 szczeniaki, najczęściej poród odbywa się na drodze cesarskiego cięcia, odchów szczeniąt z uwagi na krótką kufę i tendencję do syndromu pływającego szczenięcia jest dość trudny i wymaga sporego zaangażowania i pomocy. Sporadycznie występują rozszczepy podniebienia i przepukliny. Wymogi eksterierowe są dość ostre i stąd już tuż po porodzie wiadomo, że część szczeniąt nie rokuje wystawowo. Przez kolejne tygodnie odchowu pojawiają się kolejne trudności – szczątkowe ogonki mocno się skracają, po otwarciu oczu można odkryć że jedno lub oba są niebieskie, jeszcze później problem mogą sprawiać uszy, które nie chcą stać, braki w uzębieniu czy pojedyncze szczeniaki rosną zdecydowanie wolniej niż reszta miotu i przejawiają cechy miniaturyzacji. Również już podrostki, wcześniej bardzo zgrabne i dające nadzieję na późniejsze sukcesy w ringu, nagle zmieniają proporcje i robią się zbyt krótkie lub zbyt długie czy dotąd piękna linia grzbietu przekształca się w – zazwyczaj – karpiowatą. Boston to taka mała zagadka – mając 2, 8 czy 10 tygodniowe szczenię nadal nie ma się pewności „co z tego bąbla wyrośnie”.
Jednak pomimo tych wszystkich utrudnień, każdy właściciel Bostona powie, że uzależniają jak słodycze i rzadko kto poprzestaje na jednym. Bo któż mógłby się oprzeć ich urodzie, wdziękowi, potrzebie bliskości i cóż może być milszego niż zaczynać i kończyć dzień od słodkiego buziaka.
A nasze bostońskie pociechy to chyba najbardziej całuśna rasa ze wszystkich !
Żródło:
1. Title: The Boston Terrier and All About It A Practical, Scientific, and Up to Date Guide to the
Breeding of the American Dog Edward Axtell 1910, by Dogdom Publishing Co.Battle Creek, Michigan.
2. The Boston Terrier, A Pictorial and Illustrated Standard, Boston Terrier Club of America, 2011.
3. http://pinterest.com/mojonesy/boston-terriers-are-my-favorite-and-my-best/
