Atlas psów - lista ras: Gryfonik brukselski, belgijski i brabancki

Gryfoniki występują w trzech odmianach różnią się od siebie kolorem sierści i jej długością.
Gryfonik brukselski - piesek szorstkowłosy w różnych odcieniach rudego (pożądany kolor najbardziej intensywny)
Gryfonik belgijski - piesek szorstkowłosy czarny, czarny z przesianiem i czarny podpalany
Gryfonik brabancki (Brabantczyk) - odmiana gładkowłosa o kolorze rudym z maską, czarnym przesianym, czarnym i czarnym podpalanym
Historia:
Rasa prawdopodobnie wywodzi się ze wspólnego pnia z affenpinscherem na co wskazuje podobieństwo obu ras. W tworzeniu rasy brały udział również małe odmiany spanieli, terier irlandzki, yorkshire terrier i mops.
Historia powstania rasy gryfonika nie jest jednoznaczna. W Belgii pieski przypominające gryfonika były ulubieńcami miastowych stangretów i dorożkarzy i nazywane je "Małym Ulicznym Łobuziakiem". Trzymano je w stajniach i wozowniach jako łapaczy szczurów.
Wożone przez dorożkarzy zostały zauważone przez wytworne damy i tak trafiły na salony. W Belgii Klub Gryfona powstał w 1880 roku, a w 1883 pierwszy raz zaprezentowano tę rasę na wystawie. Jednakże dopiero w 1885 r od momentu pojawienia się gryfonika w Anglii można śledzić jego historie i rozpoczęto planową hodowle. Gryfoniki były to bardzo luksusowe pieski i zdobywały coraz więcej zwolenników. Już w 1896 roku Pani Handley Spicer założyła Klub Miłośników Gryfona, a dwa lata później rasa została uznana przez English Kennel Club.Pomimo zainteresowania się rasą popularność tych piesków nie była aż tak wielka jak tego oczekiwano. Powodem było to, że rasa nie była jednolita w typie.
W Polsce gryfonik jest wciąż mało znany chociaż w ostatnim czasie jego popularność wyraźnie wzrasta. Najwięcej hodowli gryfoników jest w USA, Skandynawii, Rosji i Czechach.

Pielęgnacja:
Gryfoniki brukselski i belgijski to pieski szorstkowłose aby utrzymały swój estetyczny wygląd należy trymować je 3-4 razy w roku. Trzeba zwrócić też szczególną uwagę na bruzdę w koło nosa, należy ją przemywać solą fizjologiczną lub płynem do pielęgnacji oczu i powiek. Trymowany gryfonik nie linieje.
Gryfoniki nie są psami chorowitymi jednak trzeba zwrócić uwagę na ich duże oczy, które są narażone na urazy. U gryfoników zdarza się również wypadanie rzepki i czasami dysplazja stawu biodrowego. Jednakże u nas w Polsce nie ma obowiązku prześwietlania psów tej rasy w tym kierunku.

Charakter:
Gryfonik to mały żywy piesek o zwartej budowie, krępy, harmonijny i swobodny w ruchu. Jest bardzo inteligentny i lubi stały kontakt z właścicielem. Jego pyszczek zwraca uwagę niemal ludzkim wyrazem. Ponieważ do hodowli używa się wszystkich trzech odmian gryfonika, mieszając je, w miocie mogą urodzić się rożne szczenięta. Mimo różnicy w wyglądzie wszystkie odmiany mają taki sam charakter.
Ten niewielki i inteligentny piesek może stać się znakomitym towarzyszem współczesnego człowieka. Idealnie nadaje się by mieszkać w mieście. Mało wymagający, czujny i oddany. Kocha swego pana i jego rodzinę jest czuły i wierny. Lubi zabawy z dziećmi i długi czas spędzony na kolanach swej pani. Jest pieskiem wszechstronnym, może brać udział w zawodach małego agility i być sportowcem., ale może zostać również typowym kanapowcem. W obu wersjach sprawdza się znakomicie. Nie należy jednak zostawiać gryfonika samego na długo. Każdy powrót właściciela do domu nawet po niedługiej nieobecności wiąże się z długim i serdecznym powitaniem. Gryfoniki doskonale czują się w grupie innych pieskow. Nie są konfliktowe. Dzięki swemu łagodnemu i wesołemu usposobieniu i małemu wzrostowi jest doskonałym psim terepeutą.