Atlas psów - lista ras: Bullmastiff

Pierwsze wzmianki o bullmastiffie pojawiły się w książce niejakiego Buffona pt.: "Historia naturalna" już w roku 1791.

Bullmastiff powstał w wyniku połączenia ze sobą dwóch ras: buldoga staroangielskiego, który zasadniczo różnił się wzrostem od dzisiejszego buldoga angielskiego oraz ówczesnego mastifa angielskiego. Stworzenie tej rasy miało na celu odstraszenie i zniechęcenie, przede wszystkim, kłusowników grasujących na terenach tamtejszej arystokracji. Spełniający do tej pory tą rolę ówczesny mastiff angielski był zbyt ciężki i powolny, a co się z tym wiązało - mało skuteczny. Natomiast powstały ze skrzyżowania mastifa z buldogiem bullmastiff był dużo lżejszy od mastifa, zwinniejszy i siłą rzeczy szybszy w pościgu za kłusownikiem a przy tym zdecydowanie bardziej powściągliwy i opanowany aniżeli buldog.
BuIImastiff jednak absolutnie nie był stworzony i przyuczany do jakichkolwiek walk mających na celu wykorzystanie agresji, siły zębów i jakiekolwiek ranienie napastnika. Był tak szkolony i takie cechy w nim potęgowano, aby mógł jedynie w sposób bezgłośny zaatakować - zachodząc od tyłu - kłusownika powalając go na ziemię i nie robiąc mu przy tym krzywdy, ponieważ zadaniem bullmastiffa było wyłącznie przytrzymanie napastnika, a nie gryzienie go czy szarpanie. I ta cecha pozostała u tej rasy po dziś dzień.
Bullmastiff absolutnie nie ma tendencji do agresji, gryzienia czy szarpania. Jest to pies bardzo układny, łagodny, cichy, niemalże bezgłośny, który wyłącznie w razie faktycznego zagrożenia potrafi bardzo szybko, niespodziewanie i zwinnie zajść potencjalnego napastnika od tyłu i powalić go zazwyczaj jednym przemyślanym skokiem na ziemię nie wydając przy tym praktycznie żadnego głosu i co ważne nie raniąc go przy tym swoimi zębami. Jeszcze raz należy podkreślić -bullmastiff to pies o dwóch twarzach - pozbawiony agresji, najwierniejszy przyjaciel swojej rodziny i całego świata, który jednocześnie jest nieustępliwy i nieprzekupny wobec realnego napastnika i wynikającego z jego strony faktycznego zagrożenia!!!
Poza rolą "nocnego psa" bullmastiffy były również używane jako posokowce, psy tropiące oraz pilnujące majątków przed złodziejami bydła.
Bullmastiff mimo swych rozmiarów i wizualnego wrażenia jest psem bardzo wrażliwym psychicznie. Dlatego też absolutnie nie nadaje się do trzymania na zasadzie innej aniżeli pełnoprawny członek rodziny mieszkający w domu razem z domownikami!!! Dodatkowym szczęściem dla niego jest gdy w domu są dzieci. Bullmastiff kocha niepowtarzalną miłością całą swoją rodzinę. Gdy te podstawowe warunki nie są spełnione bullmastiff staje się apatyczny, smutny, w konsekwencji czego najczęściej zaczyna poważnie chorować.
Poza tym jak każda rasa o krótkim pysku jest o wiele mniej odporny na upały. Także jego krótka, pozbawiona podszerstka sierść i goły brzuch czynią go całkowicie nieodpornym na zimno.

Do Polski rasa ta dotarła po II wojnie światowej, jednak nie była ona wówczas zbytnio popularna. Dopiero w drugiej połowie lat osiemdziesiątych oraz na początku lat dziewięćdziesiątych rasa ta słusznie odżyła na nowo. Na dzień dzisiejszy w Polsce mamy zarejestrowanych szacunkowo mniej więcej trzysta egzemplarzy tej pięknej i niepowtarzalnej rasy.
Biorąc pod uwagę fakt, że bullmastiff jest rasą już od dawna dobrze znaną na całym świecie, mającą wielu swoich zagorzałych miłośników, a także porównując go z rasami niejako "pokrewnymi" to bardzo mała ilość, jak na polskie możliwości i cechy mentalne tej rasy. Świadczy to poniekąd o tym, że rasa ta mimo wszystko jest wciąż rasą nową, w pełni nie odkrytą i mało znaną w naszym kraju. Zapewne sytuacja ta spowodowana jest również tym, że pomijając nieliczne, najczęściej mijające się z prawdą, artykuły w czasopismach o treści kynologicznej, tak naprawdę nie pojawiły się jak dotąd żadne publikacje dotyczące tej nadzwyczaj majestatycznej, rodzinnej i szalenie inteligentnej rasy. Nie mniej jednak uważam taki rozwój rzeczy za wielki plus dla tej niezwykle szlachetnej i niepowtarzalnej rasy, ponieważ tam gdzie zaczyna się moda na daną rasę tam zaczyna się początek jej końca! Rasie tej absolutnie nie grozi moda na nią, gdyż nie jest to pies dla każdego, choć niemalże na każdym robi wielkie i niezapomniane wrażenie. Uważam - choć zapewne jest to opinia całkowicie subiektywna - że jest to prawdziwy "biały kruk" wśród ras. Jest to pies dla prawdziwych koneserów.