Atlas psów - lista ras: Chart afgański

Chart afgański uważany jest za jedną z najstarszych ras.
Pierwsze charty afgańskie były krótkowłose. Długa szata powstała u nich później, na skutek odpowiedniej selekcji i pielęgnacji.
Kolebką tego charta jest Afganistan. Istniały dwie odmiany charta afgańskiego. Typ górski - ghazi - był masywniejszy i bardziej owłosiony, a typ pustynny - bell murray - lżejszy w budowie, z bardziej skąpą okrywą włosową.
Afgańczycy do dziś traktują charta afgańskiego jako dobro narodowe. Długo zabraniali wywozu psów tej rasy poza granice swojego kraju.
Pierwsze egzemplarze afganów dotarły do Europy dopiero na początku XX wieku.
W Polsce pierwszy chart afgański pojawił się w 1939 roku a pierwszy miot afganów przyszedł na świat w 1971 roku.

Pielęgnacja Chartów afgańskich
Charty afgańskie wymagają odpowiedniej pielęgnacji. Szata afgana pozbawiona podszerstka często się kołtuni, dlatego pielęgnacja psa tej rasy jest pracochłonna i wymaga systematyczności. Do około półtora roku afgany pokryte są szczenięcym włosem, który następnie stopniowo tracą. Pojawia się wówczas na grzbiecie siodło charakteryzujące się krótszym, zwartym włosem, często o intensywniejszym kolorze. Długi włos wykształca się w wieku kilku lat. W tym przejściowym okresie psy wymagają częstego i starannego czesania. Czesanie należy rozpoczynać juz u trzy- czteromiesięcznych szczeniąt. Włos jest wtedy krótki i nie sprawia trudności przy czesaniu. Czesanie powinno być dla afgana przyjemnością, podobnie jak głaskanie czy pieszczota.

Charakter i użytkowanie.
Charty afgańskie są tolerancyjne, zwłaszcza wobec dzieci, a także wobec zwierząt innego gatunku i psów innych ras. Ciekawostką jest fakt że młody chart afgański, rozbawiony i ignorujący nawoływanie swego właściciela na otwartej przestrzeni, pozwoli bez trudu zbliżyć się do siebie dziecku i wziąć smycz. Poirytowany, nakazujący głos opiekuna często prowokuje do dalszej zabawy i ucieczki. Życzliwe odzywanie się do psa i chwalenie go często powoduje pełen radości powrót.
W domowym zaciszu chart przejawia swoją drugą naturę, spokojniejszą, a nawet leniwą. Oczywiście tak zachowuje się wtedy, gdy ma na co dzień zapewnioną możliwość pozbycia się nadmiaru energii. Nie oznacza to, że w ogóle nie będzie interesował się tym, co się dzieje dookoła. Przeciwnie, usadowi się wygodnie i odpoczywając będzie obserwował poczynania domowników. Pod jego obserwacją będzie znajdował się cały dom. Afgan szybko przyzwyczaja się do wygód i chętnie poleguje na kanapach czy fotelach.

Charty afgańskie pełniły rolę psów stróżujących przy stadach. Czasem demonstrują poczucie własności broniąc przed obcymi samochód, wózek z dzieckiem, obejście. Gryzą niechętnie i rzadko.
Uczą się łatwo i rozumieją czego się od nich wymaga, ale niezależność sprawia, że reagują z pozornym ociąganiem i niechęcią. Niedoświadczeni właściciele zwykle się wtedy irytują i podnoszą głos to jeszcze bardziej spowalnia psa. Afgan wymaga łagodnego i serdecznego traktowania. Nagradzany i konsekwentnie traktowany chętnie współpracuje z człowiekiem. Trzeba jednak pamiętać ze nigdy nie będzie psem bezwzględnie posłusznym.
Ludzie przyzwyczajeni do psów pasterskich lub służbowych i nie znający natury chartów chętnie wygłaszają utarty komunał: „one są ładne ale głupie”. Trudno o bardziej krzywdzące określenie. Pod pozą psa wyniosłego i pełnego rezerwy, kryje się bystra inteligencja i tylko od właściciela zależy, czy pomoże ją psu uzewnętrznić. Afgany w kraju swego pochodzenia traktowane były przez stulecia szorstko i użytkowo. Wykształciły w sobie naturalną samowystarczalność i dobre samopoczucie nawet w bardzo trudnych warunkach. Były wypuszczane za zwierzyną w pogoń, podczas której własna decyzja, a nie rozkaz człowieka, przesadzała o powodzeniu. Stąd pochodzi ich niezależność, zakorzeniona równie głęboko jak instynkt pogoni za uciekającą zwierzyną. W przeszłości w Afganistanie polowały na jelenie, antylopy, wilki, lisy i zające - faktycznie na wszystko, co ich właściciel mógł włożyć do garnka. Nie wykazywały jednak najmniejszego zainteresowania pasącymi się owcami, bydłem, wielbłądami i osłami.
Obecnie są psami do towarzystwa i z zamiłowaniem biegają na wyścigach. Jednakże łowiecka "żyłka" tkwi mocno w psychice afgana i jeśli się o tym pamięta - łatwiej zrozumieć ich sposób bycia.

Na posiadanie charta wymagane jest odpowiednie zezwolenie.
Prawo łowieckie w Polsce nakłada obowiązek uzyskania zezwolenia starosty na trzymanie i hodowanie chartów wszystkich ras (także ich mieszańców). Wniosek składa się w urzędzie miejskim w wydziale rolnictwa. W wypadku psów rasowych najczęściej wymagane dokumenty to rodowód lub metryka (jeśli zwierzak nie jest zarejestrowany). Potrzebne też będą dane odnośnie wieku, płci, rasy, umaszczenia i numeru tatuażu. Trzeba także dołączyć podanie z prośbą o wydanie zezwolenia. Czasem urzędnicy żądają świadectwa weterynaryjnego o ogólnym stanie zdrowia.


Zalety Chartów afgańskich:
- przywiązany do ludzkiej rodziny
- inteligentny
- urodziwy
- aktywny w plenerze
- mało wymagający w domowym zaciszu
- tolerancyjny wobec dzieci

Wady Chartów afgańskich:
- uparty
- niezależny
- wykazuje skłonność do ucieczek
- kapryśny
- histeryczny
- wymagający pod względem pielęgnacji