Atlas psów - lista ras: Chihuahua

Chihuahua

Wzorzec FCI nr: 218
Kraj pochodzenia: Meksyk
Klasyfikacja FCI:
Grupa 9

Wrażenie ogólne: jest to pies o krępym ciele, którego cechami najistotniejszymi są: głowa w kształcie jabłka i ogon średniej długości, który jest noszony wysoko i zagięty lub lekko zawinięty z końcem ogona skierowanym w stronę lędźwi.
Ważne proporcje: długość tułowia przekracza nieznacznie wysokość kłębie, ceniony jest tułów prawie kwadratowy, szczególnie u samców. U suk - ze względu na funkcje rozrodcze - dopuszczalny jest tułów nieco wydłużony.
Charakter: żywy, czujny, ruchliwy i bardzo odważny.

Głowa
Czaszka: zaokrąglona, w kształcie jabłka (cecha charakterystyczna rasy) preferowana bez ciemiączka, ciemiączko tolerowane jeśli jest małe.
Stop: wyraźnie zaznaczony, głęboki i szeroki, podkreślający mocne wysklepienie okolicy czołowej powyżej kufy.
Trzewioczaszka:
Nos: krótki, dość szeroki, wszystkie kolory dopuszczalne.
Kufa: krótka, z profilu prosta, szeroka u nasady zwęża się stopniowo w kierunku nosa.
Wargi: suche, zwarte.
Policzki: słabo rozwinięte, bardzo suche.
Uzębienie: zgryz nożycowy lub cęgowy. Tyłozgryz lub przodozgryz jak również inne wadliwe typy zgryzu powinny być negatywnie i surowo oceniane.
Oczy: duże, okrągławe, nie wyłupiaste, bardzo wyraziste, bardzo ciemne w kolorze. Oczy jaśniejsze są dopuszczalne lecz nie są cenione.
Uszy: duże, stojące, szeroko rozstawione, szerokie u nasady zwężające się stopniowo ku zaokrąglonym nieco końcom. W spoczynku skierowane na zewnątrz pod kątem 45 .
Szyja: górna linia nieco łukowata, średniej długości, grubsza u psów niż u suk. Skóra szyi bez łałoku. U odmiany długowłosej obecność dłuższej szaty tworzącej kryzę jest nadzwyczaj pożądana.

Tułów: zwarty i mocnej budowy. Lina grzbietu prosta. Kłąb słabo zaznaczony. Grzbiet krótki i mocny. Lędźwie mocno umięśnione. Zad szeroki i mocny, nieopadający.
Klatka piersiowa: szeroka, nisko zawieszona, dobrze wysklepiona, widziana z przodu – pojemna, lecz nie przesadnie, z boku sięga do łokci, nie beczkowata. Linia dolna – czysto zarysowana poprzez podciągnięty brzuch. Brzuch bez talii dopuszczalny lecz nie jest ceniony.

Ogon: w ruchu noszony wysoko, nie może być noszony między tylnymi kończynami, ani zawinięty na grzbiecie,
osadzony wysoko, umiarkowanej długości, szeroki u nasady, stopniowo zwęża się ku końcowi. Sposób noszenia ogona jest szczególną cechą rasy: jest noszony wysoko, zagięty lub lekko zawinięty w półkole z końcem ogona skierowanym ku lędźwiom. nadaje to ciału harmonię i równowagę. Owłosienie ogona różni się w zależności od odmiany: u długowłosej przypomina pióropusz. W spoczynku ogon opuszczony z małym zagięciem w części końcowej.

Kończyny
Przednie: proste i dobrej długości. Z frontu tworzą wraz z łokciami linię prostą, oglądane z profilu pionowe aż do lekko ugiętych nadgarstków; mocne i giętkie. Łopatki suche, umiarkowanie umięśnione z dobrym kątowaniem w stawie ramiennym. Łokcie ściśle przylegające do tułowia, dające niezbędną swobodę ruchu.
Tylne: prostopadłe do podłoża i równoległe do siebie są dobrze umięśnione, ich kościec jest długością proporcjonalny do kośćca kończyn przednich . Dobre kątowanie stawów biodrowych, kolanowych i skokowych. Staw skokowy wyraźny, dobrze rozwinięty, nisko nad podłożem. Oglądane z tyłu stawy skokowe są ustawione prosto i równolegle, nie skierowane ani zbieżnie ani na zewnątrz.
Łapy: bardzo małe i owalne z dobrze rozdzielonymi palcami. Ani nie wydłużone (łapa zajęcza ) ani łapa kocia. Pazury wyraźnie łukowate i umiarkowanie długie. Opuszki bardzo dobrze rozwinięte i elastyczne. Należy usuwać szczątkowe palce.

Ruch: długi wykrok, sprężysty, energiczny i niezmordowany ruch. Posuwista akcja kończyn tylnych w ślad za mocnym wykrokiem kończyn przednich. Oglądane z tyłu stawy skokowe poruszają się w linii prawie równoległej, ślady kończyn tylnych pokrywają się ze śladami kończyn przednich. Wraz ze zwiększającą się prędkością kończyny mają tendencję do zbliżania się do linii pośrodkowej ciała ( ruch jednośladowy). Ruch pozostaje sprężysty, swobodny i lekki z wysoko uniesioną głową i prostym grzbietem.

Skóra: gładka i elastyczna na całym ciele.
Szata: istnieją dwie odmiany szaty:
- krótkowłosa: szata jest krótka i przylegająca na całym ciele. Przy obecności podszycia szata jest nieco dłuższa. Szata rzadsza jest dopuszczalna w okolicy gardła i na brzuchu. Nieco dłuższy włos na szyi i ogonie. Zupełnie krótki na trzewioczaszce i uszach. Szata błyszcząca i miękka. Psy bezwłose nie są akceptowane.
- długowłosa: szata powinna być delikatna i jedwabista, prosta lub lekko falista. Cenione jest niezbyt gęste podszycie. Szata jest długa i tworzy kryzę wokół szyi, pióra na uszach, tylnej części kończyn i łapach oraz pióropusz na ogonie. Psy z szatą o strukturze strukturze obfitości jak u maltańczyka nie są akceptowane Kolor szaty: wszystkie kolory i odcienie jak i ich zestawienia są dozwolone.

Wielkość i waga: w tej rasie nie mierzy się wysokości lecz jedynie wagę.
Waga: Waga idealna: między 1,5 a 3,0 kg. Osobniki między 500 gr a 1,5 kg są akceptowane. Osobniki powyżej 3 kg są dyskwalifikowane.

Wady: wszystkie odchylenia od opisanych powyżej cech należy uważać za wady i oceniać je w proporcji do ich stopnia.
- braki zębów
- dodatkowe zęby, przetrwałe zęby mleczne
- zniekształcona szczęka i żuchwa
- uszy szpiczaste
- krótka szyja
- wydłużony tułów
- grzbiet karpiowaty lub zapadnięty
- wąska i płaska klatka piersiowa
- źle osadzony ogon, krótki, skręcony
- strome kątowanie
- odstające łokcie
- zbieżne tylne kończyny

Wady poważne:
- wąska czaszka
- małe oko, głęboko osadzone lub wyłupiaste
- długa kufa
- przodozgryz, tyłozgryz
- zwichnięta rzepka

Wady dyskwalifikujące:
- agresywność lub przesadna nieśmiałość
- osobniki w typie jelenia (z atypową lub ekstremalną budową: długą szyją, corpusem rachitycznym, wydłużonymi kończynami)
- duże ciemiączko
- uszy niestojące i małe
- przesadnie wydłużony tułów
- brak ogona
- u osobników długowłosych: włos bardzo długi, delikatny
- u osobników krótkowłosych: miejsca bez włosa
- waga ponad 3 kg

Samce powinny mieć dwa normalnie wyglądające jądra zupełnie opuszczone do worka mosznowego