Atlas psów - lista ras: Saarlooswolfhond

 

Saarlooswolfhond


Dane ogólne
Długość życia: 12-16 lat
Pies wzrost: 65-75 cm
Pies waga: od ok 26 kg
Suka wzrost: 60-70 cm
Suka waga: od ok 20 kg


Informacje o rasie
Wzorzec rasy »
Hodowcy »
Reproduktory »
Ogłoszenia - szczeniaki/psy »
Porady i artykuły »
Mini galeria
Galeria zdjęć »
Filmy »

Cechy tej rasy:



Opis rasy:
SAARLOOSWOLFHOND ( WILCZAK SAARLOOSA)

Saarloosy to psy aktywne, dumne i niezależne. Nie są dominujące, ale nie są też uległe, słuchają się tylko z przywiązania, miłości do przewodnika, nie z poczucia obowiązku. Wymagają wyraźnego przewodnictwa duchowego i silnie przywiązują się do rodziny, zawsze jednak pozostawiają sobie dużą porcję niezależności.
Są łagodne w relacjach z ludźmi. W rodzinie są wielkimi pieszczochami i lubią być zawsze blisko przewodnika. Gdy kogoś poznają i polubią wylewnie okazują mu swoje uczucie. Do obcych są bardzo nieufne, unikają konfrontacji z nieznajomymi. W sytuacji przymusowego kontaktu próbują salwować się ucieczką. Mało komfortowo czują się w zgiełku miejskim, ich żywiołem jest własny dom, ogród, pola, las.
Saarloosy to psy o delikatnej, wrażliwej psychice, bardzo bliskie w reakcjach swoim wilczym przodkom, Saarloos to czasem bardziej wilk niż pies, wymaga więc też specyficznego podejścia i uszanowania ich dystansu, niezależności, odmienności. Niezadowolenie okazują głównie przez bierny opór, są pamiętliwe i uparte.
Wilczaki Saarloosa nie konfliktują się z innymi psami, ich zabawy są żywe ale delikatne.
Mają silny instynkt łowiecki w stosunku do małych zwierząt, ale bez problemu Saarloos wychowa się i z kotem.
Podstawowym problemem jest pozostawanie w domu bez opieki, z tęsknoty za przewodnikiem Saarloosy mogą niszczyć otoczenie i robić spory hałas.
W wieku dojrzewania zdarzają się próby ucieczki, jednak generalnie są to psy mocno trzymające się stada.
Saarloosy uwielbiają wszelką aktywność: spacery, biegi. W domu są niekłopotliwe pod warunkiem dopilnowania w wieku szczenięcym by nie popsuły nic z nudów ;)

Rasa swój początek ma w latach 30-tych XX wieku, kiedy to miłośnik Owczarków Niemieckich, pan L. Saarloos (Holandia), postanowił wyhodować psa o zdolnościach Owczarka i zdrowiu Wilka. Krzyżował wilczycę z psem, a potomstwo wstecznie z ojcem. Selekcja polegała na wyodrębnieniu osobników najzdrowszych, pozbawionych agresji do człowieka i (w początkowej fazie) – o najlepszych charakterach.
Część osobników wyszkolono jako przewodników niewidomych, jednak użytkowość ta zaniknęła po kolejnych domieszkach wilczej krwi do rasy.

Saarloosy to psy bliskie naturze, bez określonej użytkowości, są wiernymi, doskonałymi towarzyszami szczególnie dla osób lubiących wypoczynek aktywny i w zgodzie z naturą.
Saarloosy uczą się chętnie, przy właściwej motywacji. Równie łatwo jednak się dekoncentrują i niechętnie pracują w nowym otoczeniu lub w obecności obcych.
Chętnie towarzyszą przewodnikowi w każdym rodzaju aktywności, jeśli tylko nie zmusza je to do konfrontacji z nieznanym.

W Polsce pierwsze Saarloosy pojawiły się w roku 2008, sprowadzone z Francji (pies), Holandii (suczka) i Czech (pies i suczka). W 2009 przyjechały z Czech kolejne dwa pieski.
Obecnie w Polsce jest jedna hodowla Saarloosów (Jantarowa Wataha, Poznań).

Saarloosy prawie w ogóle nie chorują, po wilku odziedziczyły doskonałe zdrowie i wspaniałą kondycję. Dysplazja biodrowa prawie nie występuje w tej rasie mimo dziedzictwa Owczarków Niemieckich.
Problemem w rasie jest wąska pula genowa, rasa była na granicy wyginięcia i została odtworzona przez miłośników, jednak stopień imbreed’u, pokrewieństwa w rasie jest tu bardzo wysoki. Zdarzają się więc dziedziczne choroby genetyczne, z czego najbardziej obawiamy się: mielopatii degeneracyjnej, karłowatości przysadkowej i postępującego zaniku siatkówki. Z tego powodu wielu hodowców wykonuje zwierzętom hodowlanym badania genetyczne, by zminimalizować ryzyko wystąpienia w/w chorób.
Raz w roku Wilczaki Saarloosa obficie linieją i wymagają wtedy częstego wyczesywania, poza tym nie wymagają specjalnej pielęgnacji.

Wilczaki Saarloosa to psy bliskie naturze, zdrowe, o wspaniałej kondycji i wielkim sercu dla rodziny. Łagodne ale dumne i niezależne. Niełatwo znaleźć drogę do ich serca, ale gdy pokochają – to na zawsze.
Po wilku odziedziczyły wielką nieufność, którą należy uszanować, jako dziedzictwo rasy.
Elżbieta Wojtko
Hodowla „Jantarowa Wataha


Mini galeria