"...Kiedy na rozległym polu galijskim pies zobaczy zająca
- ten pierwszy biegnie, by zdobyć
- ten drugi biegnie, by uratować życie..."
Tak o "Canis Callicus" psie celtyckim żyjącym w rzymskiej prowincji Hispania pisał słynny Rzymianin Owidiusz relacjonując polowania z psami. Nazwa Galgo powstała nieco później.
Korzenie tej rasy sięgają VI wieku przed Chrystusem, kiedy to celtyccy łowcy posiadali szybkie i wytrwałe psy średniej wielkości, kierujące się na polowaniach nie węchem lecz wzrokiem. Wędrówki Celtów spowodowały dotarcie tych psów na Półwysep Iberyjski.
Okres znacznie późniejszy to malarstwo, poezja, rzeźba, literatura gdzie często znajdujemy opisy psa darzonego szczególnym uznaniem przez hiszpańską szlachtę.
Przed laty używano Galgo tylko do polowań na lisy i zające, bardzo szybko jednak odkryto, że można wykorzystać ich niebywałą szybkość w "sporcie". Organizowano gonitwy nazywane "carreras en campo" które przetrwały do dnia dzisiejszego. Biegi po terenie (tzw. coursingi) organizowane przez małe hiszpańskie kluby wyłaniają psy najszybsze i najwytrzymalsze. Nagrodą dla najlepszego jest puchar ufundowany przez króla "Copa de Su Majestad el Rey".
Lata 30 XX wieku to „rozkwit” coursingowych zainteresowań Hiszpanów i dążenie do uzyskania psa szybko biegającego na długich i zróżnicowanych terenowo dystansach.
Krzyżówki Galgo Espanol z Greyhoundami spowodowały powstanie nowej "rasy" - Galgo-Ingles-Espanol przypominającej trochę większego i masywniejszego Whippeta. Prawdziwe eksterierowo , czystej rasy Galgo Espanol zaczęły stanowić wyjątek w Hiszpanii.
Uznanie w 1972 roku przez FCI wzorca Galgo Espanol było początkiem prac nad odtwarzaniem rasy. Dopracowany i uściślony 10 lat później standard opisywał Galgos, które spotykamy dzisiaj.
Podróżując po Hiszpanii często można zobaczyć charty o harmonijnie wydłużonej sylwetce (długość wszystkich części ciała jest cechą charakterystyczną rasy), szlachetne i eleganckie w ruchu, nieufne aczkolwiek spragnione towarzystwa ludzi. Nieufność w stosunku do obcych to cecha typowa powstała podczas kształtowania się rasy. Walka o przetrwanie, życie w nienajlepszych warunkach to powody dla których Galgos są właśnie takie. Podobnie jest z ich wyglądem który został ukształtowany nie ze względu na piękność - lecz użytkowość. Przykładem może być choćby szata (występująca w dwóch rodzajach szorstko i krótkowłosym) która chroniła psy zarówno przed chłodem jak i upałem, zajęcze stopy (ułatwiające poruszanie się w górskim i zróżnicowanym hiszpańskim stepie, muskulatura długodystansowca (mięśnie długie i płaskie). Wiele cech psów tej rasy zaskakiwało mnie niejednokrotnie. Jest to rasa bardzo prymitywna i selekcja (często bardzo okrutna!) spowodowała dziedziczenie cech związanych ze zdrowiem i długowiecznością.
Galgos pragną kontaktu z człowiekiem (nie nadają się do trzymania w kojcu), zachowują się znakomicie w psiej grupie, bardzo dobrze akceptują dzieci. Są psami bardzo posłusznymi, wrażliwymi i cierpliwością można dobrze je ułożyć. Mimo iż odporne, bardzo czule reagują na grubiaństwo czy ostre traktowanie - wychowując Galgo nie należy stosować nacisku i kary.
Wychowanie psa tej rasy nie jest kłopotliwe. Najlepiej gdy szczenię znajdzie się w nowym domu w wieku 8-9 tygodni. Właściwie traktowany z całkowitą akceptacją jego specyficznego charciego charakteru pozwoli uniknąć przerodzenia się nieufności w bojaźliwość.
Są znakomitymi towarzyszami na spacerach i w domu. Niekłopotliwe, kochające pragną dzielić swoje życie z człowiekiem, któremu na każdym kroku okazują swoje przywiązanie.
Atlas psów - lista ras: Chart hiszpański
Chart hiszpańskiDane ogólne Długość życia: 10-17 lat Pies wzrost: 60-70 cm Pies waga: 25-35 kg Suka wzrost: 60-68 cm Suka waga: 20-30 kg Informacje o rasie Wzorzec rasy » Hodowcy » Reproduktory » Ogłoszenia - szczeniaki/psy » Porady i artykuły » Mini galeria Galeria zdjęć » Filmy » |
Cechy tej rasy:
Opis rasy:
Mini galeria