Atlas psów - lista ras: Pirenejski pies górski

Pirenejski Pies Górski

Wzorzec FCI Nr 137
Pochodzenie: Francja
Użytkowość: Pies chroniący stada w górach
Klasyfikacja FCI: Grupa 2, Sekcja 2.2

Wygląd ogólny:

Wysokość:

• Psy - 70-80cm
• Suki - 65-75cm,
Z tolerancja 2 cm wzwyż u okazów doskonałych

Waga:

• Psy - 60kg
• Suki - 45kg

Głowa - czaszka:

Szerokość maksymalna czaszki równa jest jej długości. Lekko wypukła. Ponieważ wypukłość potyliczna jest zaznaczona to czaszka w swojej tylne części ma kształt łukowy. Łuki brwiowe nie są zaznaczone. Bruzda środkowa jest zaledwie wyczuwalna w dotyku. Stop lekko zaznaczony.

Pysk:

Nos całkowicie czarny. Kufa szeroka, lekka, trochę krótsza od długości czaszki zwężająca się stopniowo ku przodowi. Widziana z góry ma kształt litery ”V”; dobrze wypełniona pod oczami. Fafle mało opadające, zakrywające tylko dolną szczękę, czarne. Podniebienie - czarne. Uzębienie musi być kompletne, zęby zdrowe i białe; zgryz nożycowy (dziąsła górne zakrywają dolne nie tracąc kontaktu). Dopuszczalny jest zgryz cęgowy oraz dwa siekacze (kły dolne) wypchnięte ku przodowi Oczy mają kształt migdałowy w kolorze ciemnego bursztynu, raczej małe, lekko skośne. Powieki nigdy nie opadające. Oprawa oczu czarna. Oczy w wyrazie inteligentne i kontemplacyjne a spojrzenie łagodne i marzycielskie. Uszy umiejscowione na wysokości oczu, dość małe w kształcie trójkąta, zaokrąglające się na końcach. Opadają płasko na łeb, natomiast gdy pies jest czymś zainteresowany i czujny-noszone trochę wyżej.

Szyja:

Silna, trochę krótka z rozwiniętym podgardlem.

Tułów:

Długość tułowia od końca łopatki do końca pośladka jest nieco większa od wysokości psa w kłębie. Wysokość od mostka do ziemi jest mniej więcej równa połowie wysokości kłębu ale nigdy nie niższa. Grzbiet silny; zad lekko skośny z wydatnymi, sterczącymi biodrami. Boki trochę opadające, wklęsłe. Klatka piersiowa duża i głęboka, schodzi do poziomu łokcia - nie niżej. Jej wysokość jest równa lub lekko niższa od połowy wysokości psa w kłębie. Żebra - boki lekko zaokrąglone.

Ogon:

W spoczynku schodzi przynajmniej do punktu zgięcia nogi. Bujny, w formie pióropusza, noszony nisko w spoczynku z końcówką tworzącą haczyk. W ruchu unosi się nad grzbiet silnie zaokrąglając się. Tylko jego końcówka dotyka krzyża tworząc koło (zgodnie z wyrażeniem pirenejskich górali - tylko wtedy gdy pies jest zainteresowany).

Kończyny:

Przednie są postawne i silne. Łopatka lekko skośna; bark muskularny, średniej długości. Przedramię proste, silne, z sierścią tworzącą frędzle. Nadgarstek jest przedłużeniem przedramienia. Łapy zwarte z palcami lekko wygiętymi w łuk. Tylne widziane z tyłu są prostopadłe do ziemi. Obecne są plamy pigmentacyjne na całym ciele. Sierść na kończynach tworzy frędzle, dłuższe i liczniejsze na tylnych łapach a krótsze i rzadsze na przednich. Udo dobrze umięśnione, niezbyt długie i średnio ukośne. Kolano średnio ukątowane, na osi ciała. Noga silna, średniej długości. Staw skokowy szeroki, suchy i średnio zgięty. Na kończynach tylnych podwójne i dobrze wykształcone ostrogi. Kończyny przednie noszą niekiedy pojedyncze lub podwójne ostrogi. Ruch pirenejskiego psa górskiego jest potężny, silny, swobodny. Odbicie nigdy nie jest ociężałe. Ruch bardziej obszerny niż szybki i nie pozbawiony pewnej zwinności i elegancji.

Sierść:

Sierść gęsta, przyległa, dość długa i lekka. Krótsza na ramieniu i grzbiecie. Włos lekko pofalowany, dłuższy na ogonie i wokół szyi (u psów tworzy piękną kryzę).Sierść na portkach bardziej delikatna i wełnista, bardzo gęsta. Gęsty podszerstek. Kolor biały lub biały z plamami koloru borsuczego, wilczastego lub beżowego na głowie, uszach i u nasady ogona. Plamy borsucze bardziej cenione. Sierść samooczyszczająca się, wymaga jednak systematycznego wyczesywania i pielęgnacji. Linienie dwa razy w roku.

Wady:

Wszystkie odstępstwa od wzorca są uznawane jako błędy, które są oceniane w zależności od ich wielkości. Pies robiący wrażenie ciężkiego, bez wyrazu, otłuszczony, miękki i limfatyczny. Głowa zbyt ciężka o kształcie prostokątnym. Czaszka zbyt duża z wypukłym czołem. Stop zbyt mocno zaznaczony lub nie istniejący. Obwisła warga. Nos źle wypigmentowany oraz zły pigment na granicy powiek i pyska. Wzrost poza normami. Oczy okrągłe, jasne, za głęboko osadzone albo wystające, zbyt duże lub zbyt małe; zbyt zbliżone lub rozstawione. Widoczna trzecia powieka. Szyja cienka, wąska, trochę długa lub zbyt krótka sprawiająca wrażenie głowy osadzonej w łopatkach. Podgardle zbyt obwisłe. Uszy szerokie, długie. Noszone odrzucone w tył i za wysoko osadzone. Grzbiet wklęsły, brzuch zbyt opadający i szczupły. Pierś zbyt duża lub zbyt wąska; boki płaskie lub beczkowate. Ogon zbyt rzadki, źle noszony lub zbyt krótki. Zbyt długi bez pióropusza nie wykonujący koła w akcji lub wykonujący koło cały czas nawet w spoczynku. Koślawa, iksowata postawa przednich kończyn; kąt łopatkowo-ramienny zbyt otwarty. Kończyny tylne iksowate, koślawe z prostym stawem skokowym lub nadmiernie ukątowanym. Łapy płaskie, długie. Włos zbyt krótki lub skręcony; jedwabisty, miękki bez podszerstka.

Wady dyskwalifikujące:

Kolor inny niż w standardzie; nos inny niż czarny. Wystająca górna lub dolna szczęka lub każda inna jej deformacja. Oko żółte. Całkowity brak, pojedyncze ostrogi lub podwójne zanikające na tylnych łapach. U psów brak dwóch, normalnie rozwiniętych jąder, w pełni usytuowanych w mosznie.