Atlas psów - lista ras: Schipperke

Pierwsza wzmianka o przodkach schipperke pochodzi z Xv-wiecznej kroniki i mówi o tym, że w Bruggi popularne były małe czarne pieski bez ogonków. Z czasem stały się one popularne w całej Belgii; były towarzyszami kupców, rzemieślników i marynarzy na barkach rzecznych (stąd zapewne nazwa, która może znaczyć „mały kapitan”). Ich głównym zadaniem było tępienie gryzoni. Pierwsza oficjalna wystawa schipperke miała miejsce w roku 1880. Lois van der Snickt, hodowca rasy z przełomu XIX i XX wieku charakteryzuje schipperke jako „smoliście czarnego diabełka bez kopyt i ogona, prawdziwego pogromcę szczurów, myszy i kretów.” Stwierdza też, że pies ten jest także doskonałym stróżem, a do tego jeszcze wspaniałym towarzyszem w domu.
Charakterystyczną cechą schipperke był przez stulecia bardzo krótki, praktycznie nieistniejący ogon – naturalny albo cięty. Dzisiaj coraz częściej psy tej rasy zobaczyć można z długimi, skręconymi na grzbiecie ogonkami, niemniej jednym z priorytetów hodowlanych pozostaje zachowanie psów krótkoogoniastych.
I Wojna Światowa położyła kres popularności schipperke, a po II Wojnie Światowej stały się one na kontynencie rzadkością. Odbudowa hodowli stała się możliwa dzięki sprowadzeniu psów brytyjskich i amerykańskich, ale do dzisiaj jest to rasa stosunkowo rzadka. A szkoda, bo są to wspaniałe psy domowe i do towarzystwa. Nie wymagają wiele pielęgnacji – włos jest twardy i prosty, wystarczy go trochę przeszczotkować ( w okresie linienia najlepiej codziennie). Ozdobą schipperke jest dłuższy włos, tworzący kryzę, żabot i portki. Piesek ten odznacza się krępą budową ciała i lisią głową. Jedyna dopuszczalna maść we wzorcach FCI i amerykańskim to głęboka czerń.
Tego najmniejszego przedstawiciela psów pasterskich, którego równie dobrze można by zaliczyć do szpiców, można trzymać zarówno na wsi, jak i w mieście, nawet w niedużym mieszkaniu. Jest on dobrym stróżem, z powodzeniem startuje w zawodach mini agility, jest zawsze skłonny do zabawy. Pełen temperamentu, wesoły i posłuszny, może być dobrym kompanem dziecka i towarzyszem osoby starszej.