Atlas psów - lista ras: Owczarek staroangielski (Bobtail)

Owczarek staroangielski (Bobtail)

Wzorzec FCI Nr: 16

Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Opublikowany przez Kennel Club 29.10.2003
Przyjęty przez FCI 28.11.2003 r.
Użytkowość – owczarek
Klasyfikacja FCI:
Grupa I - Owczarki i inne psy pasterskie, z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła,
Sekcja 1 – Owczarki

Wrażenie ogólne:
Mocny, kwadratowy pies o harmonijnej budowie. Nigdy wysokonożny, cały pokryty obfitym włosem. Krępy, muskularny, o inteligentnym wyrazie. Naturalna linia nie powinna być korygowana przez podstrzyganie i trymowanie. Porusza się charakterystycznym toczącym kłusem bądź inochodem. Szczeka dźwięczącym, wyróżniającym się głosem.
Ważne proporcje:
Kufa stanowi mniej więcej połowę długości całej głowy.
Pies wyższy w zadzie niż w kłębie, patrząc z góry, kształtem przypomina gruszkę.
Zachowanie i temperament:
Pewny siebie, łagodny i posłuszny, oddany właścicielowi. Bez śladu nerwowości (lękliwości) lub nieprowokowanej agresji.
Głowa:
Proporcjonalna w stosunku do ciała. Mózgoczaszka graniasta, dobrze wysklepiona nad oczami, stop wyraźny, kufa mocna, nos duży i czarny.
Oczy ciemne lub porcelanowe (niebieskie). Dwoje niebieskich oczu – akceptowane. Jasne oczy niepożądane. Preferowana pigmentacja powiek.
Uszy: małe, przylegające do boków głowy.
Uzębienie: mocne i równe, kompletne o zgryzie nożycowym. Zgryz cęgowy dopuszczalny, lecz niepożądany.
Szyja:
Dość długa, wysoko noszona.
Tułów:
Krótki, zwarty, żebra dobrze wysklepione, klatka piersiowa głęboka.
Kończyny przednie:
Idealnie proste, o mocnej kości, łopatki długie, kłąb wąski. Wysokość w kłębie mniejsza od wysokości w lędźwiach.
Kończyny tylne:
Lędźwie szeroki, dobrze wysklepione, zad mocno umięśniony, długie podudzie, stawy skokowe dobrze zaznaczone, krótkie śródstopie. Oglądane z tyłu – idealnie równoległe.
Łapy:
Okrągłe i zwarte, Wilcze pazury powinny być usunięte.
Ogon:
Zwyczajowo cięty lub naturalnie krótki.
Cięty – zwyczajowo bardzo krótko cięty
Niecięty - nie zwracający uwagi w pozycji stojącej. Nisko noszony. Nie zakręcony i nigdy nie noszony na plecach. Porośnięty obfitym, twardym włosem.
Ruch:
Stęp toczący, ciężki, kłus długi i wyciągnięty. Galop elastyczny i lekki. W ruchu głowa noszona naturalnie nisko.
Szata:
Obfita, twarda i kosmata. Włos nie całkiem prosty ale nie lokowaty, bardzo obfity, nieprzemakalny podszerstek. Włos szczególnie obfity i długi na zadzie i udach. Jakość, struktura i obfitość jest ważniejsza od długości włosa.
Maść:
Różne odcienie szarości, łupkowa lub błękitna. Tułów i nogi jednolicie umaszczone, z białymi skarpetkami lub bez nich. Białe plamy na tułowiu niewskazane. Głowa, szyja i przednie nogi białe z łatami lub bez. Każdy odcień brązu niepożądany.
Wysokość:
Pies – 61 cm i więcej
Suka – 56 cm i więcej
Typ i harmonia budowy ważniejsze od wzrostu.
Wady:
Każde odstępstwo od powyższego standardu należy uznać za błędy, a ocena i powaga tych błędów zależy od ich natężenia oraz ich wpływu na zdrowie i dobrostan psa.
Każdy pies u którego wystąpią fizyczne i psychiczne odchylenia od normy, powinien być zdyskwalifikowany.
Pies samiec musi mieć dwa jądra w worku mosznowym.

Standard w tym brzmieniu wszedł w życie od 1. kwietnia 2004 r.