Atlas psów - lista ras: Wyżeł weimarski krótkowłosy

Wyżeł weimarski krótkowłosy

Wzorzec FCI nr: 99

Kraj pochodzenia: Niemcy
Data opublikowania obowiązującego wzorca: 27. 02. 1990
Przeznaczenie: Wszechstronny pies myśliwski, pies wystawiający
Klasyfikacja FCI:
Grupa 7 Wyżły
Sekcja 1.1 Typ kontynentalny.
Pies podlegają próbom pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Jest wiele różnych teorii dotyczących pochodzenia wyżła weimarskiego. Pewne jest tylko tyle, że: wyżeł weimarski, który miał domieszkę krwi psa tropiącego typu "Leithund", występował w rejonie Weimaru już w pierwszym trzydziestoleciu XIX wieku. W połowie XIX wieku, zanim rozpoczęto hodowlę w czystości rasy, psy te znajdowały się głównie w rękach profesjonalnych myśliwych i hodowców zwierząt w Niemczech centralnych, głównie w okolicach regionu Weimaru i Turyngii. Kiedy zmniejszyło się zapotrzebowanie na psy tropiące, skrzyżowano je z psami typu "Hühnerhund". Od roku 1890 prowadzono dalszą hodowlę w oparciu o ten typ krzyżówki, połączoną z wpisami do ksiąg hodowlanych. Na przełomie XIX i XX wieku obok wyżłów weimarskich krótkowłosych zaczęły pojawiać się osobniki długowłose. Od chwili założenia pierwszych ksiąg hodowlanych wyżeł weimarski hodowany był praktycznie w czystości rasy, w zasadzie wolny od domieszek krwi innych ras, przede wszystkim pointera. Z tego względu też uważa się, że wyżeł ten jest jedną z najstarszych odmian wyżłów niemieckich, która utrzymywana jest w czystości rasy od około 100 lat.

WYGLĄD OGÓLNY:
Średniej do dużej wielkości pies myśliwski. Budowa typowa dla psa pracującego, o pięknych kształtach, sucha, muskularna. Wyraźne cechy płci.

WAŻNE PROPORCJE :
Długość ciała do wysokości w kłębie jak 12 : 11. Proporcje głowy: trzewioczaszka nieco dłuższa od mózgowioczaszki (mierzonej od stopu do guza potylicznego).
Kończyny przednie: odległość od łokcia do środka śródręcza mniej więcej równa odległości od łokcia do kłębu.

CHARAKTER:
Wszechstronny, zrównoważony, z dużą pasją pies myśliwski, łatwy do szkolenia. Wytrwały w systematycznym okładaniu pola, jednak nie nadmiernie żywiołowy. Bardzo dobry wiatr. Pies cięty w stosunku do drapieżników i innej zwierzyny, dobry pies stróżujący, jednak nie wykazujący nadmiernej agresji. Niezawodny w polu jak i w wodzie. Wykazuje skłonność do pracy po strzale.

GŁOWA
MÓZGOWIOCZASZKA:
W harmonii z wielkością psa i trzewioczaszką. Szersza u samców niż u suk, jednakże u obu płci zachowane dobre proporcje pomiędzy szerokością mózgowioczaszki, a długością całej głowy. Występuje bruzda czołowa. Guz potyliczny słabo lub umiarkowanie rozwinięty. Łuki jarzmowe dobrze rozwinięte.
Stop: Wyjątkowo słabo zaznaczony.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Duży, wystający ponad żuchwę. Koloru ciemnocielistego, przechodzącego stopniowo w szary.
Kufa: Długa i, szczególnie u samców, silna, sprawiająca wrażenie kanciastej. Żuchwa i szczęka tak samo silne. Grzbiet nosa prosty, często lekko wypukły, nigdy wklęsły.
Fafle: Niezbyt obfite, od wewnątrz koloru ciemnocielistego (tak jak i podniebienie). Słabo zaznaczone kąciki warg.
Uzębienie: Szczęka i żuchwa silne, uzębienie kompletne, regularne, mocne. Zgryz nożycowy.
Policzki: Muskularne, dobrze zaznaczone. Zdecydowanie sucha głowa.
Oczy: Koloru od jasno do ciemnobursztynowego, o inteligentnym wyrazie. Błękitne u szczeniąt.

Okrągłe, osadzone lekko skośnie. Powieki dobrze przylegające.
Uszy: Płaskie, szerokie i stosunkowo długie, sięgające mniej więcej kącika warg. Osadzone wysoko i wąsko, zaokrąglone na końcach, pofałdowane. Gdy pies jest czujny i nasłuchuje są zwrócone lekko do przodu.
SZYJA:
O szlachetnym wyglądzie i sposobie noszenia. Muskularna, prawie okrągła, nie za krótka, sucha. Silniejsza bliżej łopatek, harmonijnie łącząca się z górną linią ciała i klatką piersiową. Jej górna linia widoczna z profilu lekko wygięta.

TUŁÓW:
Linia górna: Od szyi, poprzez dobrze zaznaczony kłąb, przechodzi stopniowo w stosunkowo długi, mocny, dobrze związany grzbiet.
Kłąb: Wyraźnie zaznaczony.
Grzbiet: Zwarty, muskularny, prosty. Linia grzbietu nie może wznosić się ku tyłowi. Nieco dłuższy grzbiet nie jest wadą, lecz cechą charakterystyczną rasy.
Zad: Długi, umiarkowanie ścięty.
Klatka piersiowa: Silna, lecz nie przesadnie szeroka, sięgająca prawie łokci, dostatecznie długa. Dobrze wysklepiona, o długich żebrach, nie beczkowata. Przedpiersie dobrze rozwinięte.
Linia dolna i brzuch: Lekko wznosząca się ku tyłowi, brzuch nie podkasany.
OGON:
Osadzony nieco niżej niż u innych porównywalnych ras. Ogon mocny, dobrze owłosiony. Gdy pies jest w stanie spoczynku opuszczony w dół, w czasie podniecenia czy pracy noszony poziomo lub wyżej.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Wygląd ogólny: Wysokie, suche, proste i równoległe, ale nie rozstawione szeroko.
Łopatki: Długie, ukośnie ułożone, dobrze umięśnione. Dobre kątowanie stawu barkowego.
Ramiona: Ukośne, dostatecznie długie i silne.
Łokcie: Swobodne, ustawione równolegle do osi ciała. Nie wystające, ani nie wciśnięte.
Przedramiona: Długie, prosto ustawione.
Staw nadgarstkowy: mocny, sprężysty.
Śródręcze: Suche, ustawione lekko ukośnie.
Łapy przednie: Ustawione prosto w stosunku do osi ciała. Palce zwarte, wysklepione. Dłuższe palce środkowe nie są wadą, lecz cechą charakterystyczną rasy. Pazury koloru od jasno do ciemnoszarego. Poduszki dobrze wypigmentowane, twarde.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Wysokie, suche, dobrze umięśnione. Ustawione równolegle, ani za szeroko, ani za wąsko.
Uda: Dostatecznie długie, silne, muskularne.
Kolano: Mocne, sprężyste.
Podudzia: Długie, z dobrze widocznym ścięgnem.
Staw skokowy: Mocny, sprężysty.
Śródstopie: Suche, ustawione prawie pionowo.
Łapy tylne: Zwarte i silne, bez wilczych pazurów, reszta odpowiada łapom przednim.

RUCH:
Swobodny i wydajny, kończyny przednie i tylne w ruchu równolegle. W galopie krok długi. W kłusie linia grzbietu prosta. Inochód niepożądany. Ruch we wszystkich rodzajach wydajny i płynny.

SKÓRA:
Mocna, dobrze, lecz nie nadmiernie przylegająca.

OKRYWA WŁOSOWA:
U krótkowłosych: Krótka (ale dłuższa i bardziej gęsta niż u porównywalnych ras), mocna, bardzo gęsta, gładko pokrywająca ciało. Bez lub z nieznaczną ilością podszerstka.
U długowłosych: Miękka, długa, z podszerstkiem lub bez niego. Prosta lub lekko falująca.

Długa, falująca sierść dopuszczalna u nasady uszu. Na końcach uszu dopuszczalna sierść aksamitna. Sierść powinna mieć długość 3 - 5 cm, zaś pod szyją, na przedpiersiu i brzuchu jeszcze dłuższa. Wyraźne frędzle i portki, skracające się ku dołowi. Na ogonie wyraźne pióro. Włosy pomiędzy palcami. Owłosienie na głowie nieco krótsze. Sierść średniej długości, z podszerstkiem, gęsta, ze słabiej zaznaczonymi frędzlami i piórem pojawia się czasami u osobników o genotypie mieszanym.

UMASZCZENIE:
Srebrne, sarnie, mysioszare jak i wszystkie pośrednie odcienie. Głowa i uszy zwykle nieco jaśniejsze. Białe znaczenia dopuszczalne jedynie na klatce piersiowej i palcach. Czasami ciemniejsza, mniej lub bardziej wyraźna pręga na grzbiecie. Psy mające znaczenia koloru czerwono-żółtego mogą otrzymać ocenę jedynie dobrą. Brązowe znaczenia są poważną wadą.

WZROST I WAGA:
Wysokość w kłębie:
Psy: 59 - 70 cm (idealna: 62 - 67 cm)
Suki: 57 - 65 cm (idealna: 59 - 63 cm)
Waga:
Psy: około 30 - 40 kg.
Suki: około 25 - 35 kg.

WADY:
Jakiekolwiek odstępstwa od powyższego wzorca stanowią wadę i powinny być ocenianie zgodnie z ich nasileniem.

POWAŻNE WADY:
Odstępstwa od typowej dla rasy budowy, nietypowe cechy płciowe.
Znaczne odstępstwa od wzrostu, nieprawidłowe proporcje.
Trzewioczaszka: znaczne odstępstwa np.: zbyt duże fafle, krótka lub spiczasta kufa.
Uzębienie: brak więcej niż dwóch PM1 lub M3.
Oczy: nieznaczne wady oczu oraz powiek
Uszy: zdecydowanie za długie lub za krótkie, nie pofałdowane.
Szyja: duże odchylenia od pożądanego kształtu i muskulatury.
Grzbiet: niezwiązany, luźny, karpiowaty lub łęgowaty, przebudowany zad.
Klatka piersiowa, brzuch: beczkowata, zbyt płytka lub zbyt krótka klatka piersiowa. Podkasany brzuch.
Znaczne anomalie w budowie kończyn np.: nieprawidłowe kątowanie, odstające łokcie, luźne palce.
Krowie lub beczkowate ustawienie kończyn.
Nieprawidłowy, mało swobodny ruch, inochód.
Poważne wady dotyczące skóry np.: skóra zbyt delikatna lub zbyt gruba.
Pośredni rodzaj sierści pomiędzy dopuszczalnymi przez wzorzec.
Brak dłuższej sierści (frędzli) na uszach lub na brzuchu u odmiany długowłosej. Wełnista sierść u wyżłów krótkowłosych lub kręcona u długowłosych.
Umaszczenie o innym odcieniu niż szary np. żółtym lub brązowym. Ciemnobrązowe podpalanie.
Duże odchylenia od wagi lub wzrostu np. wzrost o 2 cm wyższy lub niższy niż podany we wzorcu.
Nieznaczne wady charakteru.
Inne poważne odstępstwa od wzorca.

WADY ELIMINUJĄCE:
Wady charakteru np.: bojaźliwocć, nerwowość.
Zupełnie nietypowa, zbyt lekka lub zbyt ciężka budowa.
Nie zachowane proporcje, nieharmonijna budowa.
Zupełnie nietypowa głowa np.: typu buldoga.
Trzewioczaszka: zupełnie nietypowa np.: wklęsły grzbiet nosa.
Uzębienie: przodozgryz, tyłozgryz, braki w uzębieniu większe niż podane w wadach poważnych.
Oczy: entropium, ektropium.
Uszy: zupełnie nietypowe np.: odstające na boki.
Bardzo obwisłe podgardle.
Grzbiet: bardzo łękowaty lub karpiowaty. Zad mocno przebudowany.
Klatka piersiowa, brzuch: zdecydowanie beczkowata lub nieprawidłowo modelowana.
Kończyny rachityczne lub nieprawidłowo zbudowane.
Chroniczna kulawizna.
Nieprawidłowy, bardzo krótki, związany krok.
Zniekształcona, źle uformowana skóra.
Częściowy lub zupełny brak sierści.
Białe znaczenia poza klatką piersiową lub łapami.
Umaszczenie inne niż szare. Brązowe znaczenia.
Wzrost zdecydowanie za niski lub za wysoki.
Inne odchylenia od wzorca. Choroby dziedziczne np.: epilepsja.

Powyższa list nie obejmuje oczywiście wszystkich występujących wad, a jedynie przykładowe.

Wszystkie psy wykazujące fizyczne lub psychiczne anomalie powinny być dyskwalifikowane.

UWAGA:
Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra, umieszczone całkowicie w worku mosznowym.